#گزیده_های_نورانی_درس_تفسیر_آیت_الله_قرهی_حفظه_الله
#پاسخ_به_شبهات_قرآنی

🌸آیا خدامیخواست حضرت آدم، خطا کند تا از بهشت رانده شود؟
🍀آیا ما نیز به واسطه ی خطای حضرت آدم، به زمین هبوط پیدا کردیم و اگر ایشان خطا نمی کرد در بهشت بودیم؟


این هبوط نمی‌تواند به عنوان تنبیه باشد، چون نفرمود برای أبانا آدم و أمّنا حوّاست. تا جایی که خروج از بهشت بود، با فعل مثنی آورد فَأَخْرَجَهُمَا مِمَّا کَانَا فِیهِ ، امّا از آن‌جا به بعد دیگر جمع بیان فرمود: وَقُلْنَا اهْبِطُواْ بَعْضُکُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ وَلَکُمْ فِی الأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَمَتَاعٌ إِلَى حِینٍ.

خطای هیچ کس را بر کس دیگری نمی‌نویسند و خدا عادل‌تر از این مطالبی است که در ذهن من و شما خطور می‌کند که نعوذبالله تصوّر کنیم ذوالجلال و الاکرام، خطای کسی را بر پای دیگری بنویسد

وقتی خدا به همه فرمود: هبوط کنید، این‌جا عنوان تکامل است، نه تنبیه. چون رشد در این نیست که انسان در جایی که رفاه کامل است، رشد کند. رشد در این است که انسان به معرفت برسد و رسیدن به معرفت هم از این است که انسان در جایی ورود پیدا کند تا آن مقام معرفتی برای رشد را بیابد و بتواند ادراک داشته باشد.

هبوطی که برای ما هست، در یک جمله نهفته می‌شود و آن، این است که ما معرفت الله پیدا کنیم. چون جنّت یعنی جایی که پر از نعمت است و همه چیز فراهم است. مگر نمی‌گویند: بدون دست دراز کردن، میوه‌ها در کنار شما قرار می‌گیرند و ... . پس همه چیز فراهم است. امّا معرفت به آن کسی که این‌ها را خلق کرده؛ یعنی ذوالجلال و الاکرام، در جایی که وفور نعمت است، خیلی محسوس و ملموس نیست.

امّا وقتی هبوط پیدا کردی، خصوصیّتش این است که در مرحله‌ی أولی، انسان را به معرفت می‌کشاند، یعنی این‌جا، جایگاه رشد و تعالی است.

لذا انسان باید شروع کند پله‌ها را بالا برود و این مطلب را ادراک کند که ما لله بودیم و باید به الیه راجعون برسیم. این «انا لله و انا الیه راجعون» در هبوط معلوم می‌شود. وقتی هبوط نباشد، این برای ما مشخّص نمی‌شود. چون آن‌جا در کنار اصل معرفت هستیم، چه می‌فهمیم؟!

برخی می‌گویند: در مورد هبوط أبانا آدم و أمّنا حوّا هم با هبوط آن دو، خدا می‌فرماید همه‌ی شما باید هبوط کنید. جواب این است: در این‌جا ملاک حضرت حقّ این نبوده که به واسطه‌ی خطایی که توسّط أبانا آدم و أمّنا حوّا صورت گرفته، همه را هبوط دهد.

چون در این‌جا فرموده: فَأَزَلَّهُمَا الشَّیْطَانُ عَنْهَا فَأَخْرَجَهُمَا مِمَّا کَانَا فِیهِ ، لذا بعد از آن لغزش، از آن‌جا خروج پیدا کردند و به جای دیگری رفتند. پس در این که بعد از آن، با صیغه ی جمع فرمود: وَقُلْنَا اهْبِطُواْ بَعْضُکُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ ، به نظر می‌رسد که بحث دیگری است.

اصلاً بنای بر این مسئله بود که هبوط باشد. امّا هبوط دلالت بر این نیست که خدا بخواهد آن‌ها اوّل خطا کنند و بعد هبوط شود. یعنی این‌طور نیست که بگوییم خدا شیطان را بر سر راه این‌ها قرار داد تا این‌ها خطا کنند و هبوط انجام گیرد؛ چون اگر این‌طور بود که خدا به این‌ها نمی‌فرمود: فَتَکُونَا مِنَ الْظَّالِمِینَ. امّا خداوند فرمود: به این درخت نزدیک نشوید، اگر نزدیک شوید، به خودتان ظلم کردید. اگر خدای متعال نعوذبالله می‌خواست که حضرت آدم و حوّا مرتکب این خطا بشوند، دیگر لازم نبود که بگوید از ظالمین خواهید بود.

این که اصلاً دور از عدالت خدا می‌شود که بگوید: برو گناه کن، بعد هم اگر گناه کرد، بگوید: حالا باید پایین بروی. پس من از اوّل هم می‌خواستم شرایطی برای تو ایجاد کنم که پایین بروی. این غلط محض است.

پس این اصلاً عدالت نیست که خدا وسایل و شرایط گناه را مهیّا کند تا بعد هم آن‌ها را پایین بیاورد و تنبیه کند. اهبطوا برای تکامل است، نه برای تنبیه. آن که فرمود: فَأَخْرَجَهُمَا مِمَّا کَانَا فِیهِ ، برای تنبیه است، امّا مابقی آن؛ یعنی «اهبطوا»، برای تکامل انسان است و به عنوان تنبیه نیست.

📚برگرفته از درس تفسیر قرآن کریم  حضرت آیت‌الله قرهی(مدّ ظلّه العالی) - آیه 38 بقره - در تاریخ 95/08/09
📖برای مطالعه ی متن کامل جلسه، میتوانید به لینک زیر مراجعه نمایید:
http://www.emammahdy.com/Content/Content.aspx?PageCode=64036

✳️کانال رسمی دارالقرآن الکریم حوزه علمیّه امام مهدی (عج)✳️
🌀 https://telegram.me/joinchat/DrJx5D6uVztdcoinIDUOFQ 🌀