سئوال: سرکار خانم مریم پرویزی

با سلام و احترام می خواستم بدانم که دین استقرار یافته در زمان امامت امام زمان چیست؟چون در جایی شنیده ام که همه دین ها در آن زمان هستند ولی حکومت،حکومت اسلامی و آن ادیان با اسلام در صلح خواهند بود.آیا این مطلب صحت دارد؟با تشکر

---------------------------------------------
پاسخ:

با سلام و احترام

ابتدا باید بدانیم که از آیات قرآن به دست می آید اسلام بر تمام ادیان غالب شده و در زمین مستقر و پابرجا می شود. تصریح بسیاری از روایات هم این است که

 در زمان ظهور امام مهدی (عج) دین اسلام، همه کره زمین را فرا می گیرد و بر همه ادیان جهان پیروز خواهد گردید.

قرآن کریم در سه مورد وعده داده است که خداوند متعال دین مقدس اسلام را جهان گیر خواهد کرد: «هُوَ الَّذِی أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَى وَدِینِ الْحَقِّ لِیُظْهِرَهُ عَلَى الدِّینِ کُلِّهِ ...» (سوره توبه/ آیه 33؛‌ سوره فتح/ آیه 28 و سوره صف/ آیه 9)

او خدایی است که پیامبرش را با هدایت و دین حق فرستاد تا آن دین را بر هر همه ادیان پیروز گرداند ...

و شکی نیست که وعده خداوند انجام شدنی و تخلف ناپذیر است چنانکه قرآن فرموده است: «إِنَّ اللّهَ لاَ یُخْلِفُ الْمِیعَادَ » (سوره آل عمران/9)ولی روشن است که با وجود همه مجاهدت ها و تلاش های بی دریغ پیامبر (ص) و اولیاء خدا (ع) تاکنون چنین رویداد مبارکی به وقوع نپیوسته و همه مسلمانان امید دارند که این روزگار فرا رسد و البته این آرزویی حقیقی است که ریشه در بیانات پیشوایان معصوم (ع) دارد.

بنابراین در سایه حاکمیت آن ولی پروردگار بانگ اشهد ان لا اله الا الله که پرچم توحید است و نوای اشهد ان محمداً رسول الله که علم اسلام است, همه جا فرا خواهد گرفت و اثری از شرک و کفر باقی نخواهد ماند.

از طرفی براى تشکیل جامعه واحد و فراگیرى حکومت جهانى، یک موضوع ضرورى است و آن جهان بینى واحد و اعتقاد واحد است. باید نگرش و جهان‏بینى واحدى بر جامعه حاکم باشد تا انسجام و وحدتى خلل‏ناپذیر در جامعه پدیدار گردد. بر این اساس است که در دوران ظهور و روزگار دولت مهدوى، جهان‏بینى واحدى بر جهان حاکم و راه و روش و برنامه‏ها نیز یکى مى‏گردد و یکپارچگى واقعى در عقیده و مرام پدید مى‏آید و مردمان همه یکدل و یک زبان به سوى سعادت و صلاح حرکت مى‏کنند. ناسازگارى و دوگانگى در اندیشه‏ها و عقیده‏ها نیست؛ چنان که در راه و روش‏هاى اجتماعى نیز اختلاف و چندگانگى دیده نمى‏شود.

امام صادق«ع» به صراحت به این مطلب اشاره فرموده است: «افوالله لیرفع عن الملل و الادیان الاختلاف و یکون الدین کله واحدا کما قال جل ذکره ان الدین عندالله الاسلام»؛ «به خدا قسم!... ناهماهنگى و اختلاف مذاهب و ادیان از بین مى‏رود و فقط یک دین در سراسر گیتى حکومت مى‏کند؛ چنان که خداى تبارک و تعالى فرموده است: به راستى دین در نزد خدا، اسلام است» بشارة الاسلام، ص 265؛ بحارالانوار، ج 53، ص 4..

امام مهدى(عج) با این اصل اساسى و زیربنایى (وحدت عقیده) در ساختن جامعه یگانه بشرى به توفیقى بزرگ و بى‏مانند دست مى‏یابد و همه علل و عوامل ناسازگارى و برخورد و اختلاف را نفى مى‏کند. راه و روش او، بر قانون جاودان حق و عدل و یکتا پرستى استوار و با فطرت و سرشت انسان‏ها، هماهنگ و سازگار مى‏باشد. او وحدتى واقعى را براساس اصول توحید و ایدئولوژى اسلامى پى مى‏ریزد و همه انسان‏ها را در زیر شعار یگانه و دین واحد گرد مى‏آورد ر.ک: عصر زندگى، ص 111 و 112..

امام على«ع» نیز مى‏فرماید: «تمام خیر در این روزگار است؛ در آن زمان قائم ما قیام مى‏کند و همه را بر (محور) یک مرام و یک عقیده گرد مى‏آورد (ثم یجمعهم على امر واحد)» الغیبة نعمانى، ص 206..

وضعیت یهود ومسیحیان

در این باره روایات و آیات مختلفی وجود دارد که ، مربوط به دوره‏ها و مراحل مختلف حکومت حضرت مهدى(عج) است:

برخی از این روایات اشاره به سیره و روش حضرت مهدى(عج) در ابتداى ظهور دارد و دسته دیگر، اشاره به دوره تحکیم و تثبیت حاکمیت آن حضرت.

توضیح اینکه امام«ع» در ابتداى ظهور، تنها کافرانى را که به ظلم و فساد در زمین مشغول‏اند، سرکوب مى‏کند و یا ملزم به پذیرش اسلام و قوانین حیات بخش آن مى‏کند.

امام با کافرانى که از ظلم و جور و فساد به دوراند و پذیراى حکومت دادگستر ایشان هستند، همانند سیره پیامبر اکرم«ص» از سرمسالمت رفتار مى‏کند و از آنان جزیه (مالیات مخصوص) مى‏گیرد و به تدریج با برقرارى عدل و فراگیرى آن در سراسر زمین و از بین بردن باطل‏ها و بدعت‏ها و آشکار شدن نشانه‏ها و آیات حق، حجت‏هاى روشن الهى بر مردم، تمام مى‏شود و دیگر جاى هیچ عذرى براى کفر و شرک باقى نخواهد ماند و در آن دوره مردم مسلمان خواهند شد و کفر و شرک مصداق روشن ظلم و تجاوز از حق خواهد بود که جایى در حکومت الهى مهدى(عج) ندارد و باید از اساس حذف گردد.

حضرت صادق«ع» در تفسیر آیه «هُوَ الَّذِی أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدى‏»؛ توبه (9)، آیه 33. به فضل فرمود: «اى مفضل! اگر پیامبر بر همه دین‏ها غالب شده بود، از آتش پرستان، یهودیان، نصارا، ستاره پرستان و از تفرقه، نفاق و شرک اثرى نبود. این که خداوند فرموده«لِیُظْهِرَهُ عَلَى الدِّینِ کُلِّهِ» مربوط به روز ظهور مهدى(عج) است» بحارالانوار، ج 52، ص 330..

همچنین ممکن است اقلیتى از یهود و نصارا در پناه حکومت حضرت مهدى(عج) با شرایط اهل ذمه وجود داشته باشد.

از امام باقر«ع» نقل شده است: «وقتى قائم قیام کند، میان اهل تورات به تورات و میان اهل انجیل به انجیل حکم مى‏کند و میان اهل زبور به زبور و میان اهل قرآن به قرآن...» مى‏توان گفت اینها مربوط به مراحل آغازین ظهور است، ولى تکامل بشر به حدى مى‏رسد که همگان موحد و مسلمان مى‏شوند و یا حداقل آنان از عقاید شرک آلود خود (مانند تثلیث و این که خدا پسر دارد و...) دست بر دارند تا مدتى تحت حکومت اسلامى به زندگى خود ادامه مى‏دهند.

برای مطالعه بیشتر ر.ک: آینده جهان ، رحیم کارگر ، مرکز تخصصی مهدویت