حضرت آیت الله روح الله قرهی (مدظله العالی):

خداوند متعال فرمود : یک کسی را خلق می کنم که هردوی من را داشته باشد. چون من خود خلق کردم، پس قادر به این هستم. 
ظلمت مال اوست؛ چون او خالق است امّا خود، ظلمت نیست ، امّا از اوست؛ 
پس چیست ؟! نمیدانیم یعنی چه ؟! هرچه که خلقت است، از اوست.

 این که بعضی ها درک نکردند - که حقّ هم دارند ! - و گفتند : این حرفها چیست و به بعضی از عرفا پریدند، به همین علّت است. 
خوب وقتی انسان در آن حدّ خودش، هر چه بیشتر فکر می کند، نمیفهمد، همین می شود. چون به خاطر محدودیّتش بیش از این هم نمیتواند درک کنند.

عقل، ذهن، تصوّر، تصدیق و همه چیز او، محدود است. پس اصلاً باور به این که غیر از این است، نمی کند و همه چیز را غیر از این تکذیب می کند. حقّ هم همین است.

خداوند هر دو را خلق کرد، نور را اوّل خلق کرد، بعد ظلمت را خلق کرد. سپس هر چه از خلق باشد؛ معلوم می شود از ذات است.

  آقا! نستجیر بالله، ذات خدا ظلمت است ؟! این چه حرفهای چرندی است می گویید ؟! شما نمی فهمید، من هم نمی فهمم؛ چون محدودیم. محدود هم بیش از این نمی فهمد. باید یک چیز دیگری باشد که او را بفهمد ! 

 برگرفته از  بیانات  #آیت_الله_قرهی ( دامت برکاته ). در شب اوّل محرم الحرام 1434 ، در تاریخ25/08/91 ، سلسله مباحث #یهود_شناسی. جلسه اول