دنیای حسنه با امام

حسب روایات و آیات الهی، تبیین شد حجّ یک نفع فردی نیست، منفعتش برای همه است و آن هم این­ که مسلمین به واسطه این حجّ، اتّحاد پیدا می­کنند، آن مقام و عظمتی که راجع به آن صحبت کردیم. پس فقط این نیست که به عنوان یک عبادت فردی، بخواهیم دور سنگی بچرخیم، همان­طور که وقتی ابن ابی­العوجاء گفت: شما دور خشت و کلوخ می­گردید، امام صادق(صلوات اللّه و سلامه علیه) در مقابل، آن جواب­های عالی را بیان کردند.

لذا شاید نکته­ای را که در روایت «مَا رَأَیْتُ‏ شَیْئاً أَسْرَعَ‏ غِنًى‏ وَ لَا أَنْفَى‏ لِلْفَقْرِ مِنْ‏ إِدْمَانِ‏ حَجِ‏ هَذَا الْبَیْت‏»[1] توضیح دادیم، خود نشأت گرفته از همین مطلب ­باشد. فرمودند: چیزی سریع­تر از مداومت بر حجّ ندیدم که هم فقر را می­زداید و هم توانگری می­آورد، که دلائل آن را بیان کردیم، یکی این که در این اجتماعات، مسلمین خودشان را باور می­کنند و می­توانند در این کنگره عظیم، یک گروه اقتصادی بزرگی را در میان خودشان داشته باشند.

این نکته بسیار مهمّی است منتها یک شرط دارد. همان طور که عرض شد از آداب اعمال حجّ این است که نماز را پشت مقام ابراهیم بخوانیم یعنی امام وحجّ جز به ملاقات با امام تمام نمی­شود.

وجود مقدّس حضرت صادق القول و الفعل، امام جعفر صادق(صلوات اللّه و سلامه علیه) می­فرمایند: منظور از «وَ أَتِمُّوا الْحَج»[2] این است: « تَمَامُ‏ الْحَجِ‏ لِقَاءُ الْإِمَامِ‏»[3]. نکته مهم همین است که حجّ، لقاء امام است. یعنی اگر مسلمین به صورت ظاهر بروند و یک جا جمع شوند ولی ندانند که به حقیقت باید امام داشته باشند، صددرصد شکست می­خورند و نمی­توانند به آن مقام حقیقی که مسلمین اجتماع می­کنند که دنیا و آخرت را داشته باشند، برسند. «رَبَّنا آتِنا فِی الدُّنْیا حَسَنَةً»[4].

قرار نیست دنیا را به یهودیان واگذار کنیم و بگوییم ما مسلمین، آخرت را داریم. در مباحث اخلاق بیان شده است که بزرگان می­فرمایند: آن کسی که دنیای حسنه ندارد، بداند آخرت حسنه هم ندارد. دنیای حسنه به این معنا نیست که من ثروت­اندوزی کنم. شاید بعضی این­گونه تصوّر کنند، فکر کنند منظور مسئله فردی است، خیر اجتماع مسلمین است، و الّا آن ثروت­اندوزی که «أَلْهَئکُمُ التَّکاَثُرُ حَتىَ‏ زُرْتمُ‏ُ الْمَقَابِر»[5] و «الَّذی جَمَعَ مالاً وَ عَدَّدَهُ »[6] می­شود. دنیای حسنه این نیست. لذا نیاز به یک هادی معلوم می­شود که دنیا را دنیای حسنه کند و آن هادی، امام است.

بیت را از لوث بت و بت پرستان پاک کن

 وجود مقدّس حضرت صادق القول و الفعل، امام جعفر صادق(صلوات اللّه و سلامه علیه) ذیل آیه شریفه «ثُمَّ لْیَقْضُواْ تَفَثَهُمْ وَ لْیُوفُواْ نُذُورَهُمْ وَ لْیَطَّوَّفُواْ بِالْبَیْتِ الْعَتِیق»^[7] نکته­ خیلی جالبی می­فرمایند، می­فرمایند: « لِیَقْضُوا تَفَثَهُمْ‏ لِقَاءُ الْإِمَامِ‏»[8].

دقّت بفرمایید، از آیه 26 سوره حجّ می­خوانیم تا به همان آیه برسیم؛ «وَ إِذْ بَوَّأْنَا لِابْرَاهِیمَ مَکاَنَ الْبَیْتِ أَن لَّا تُشْرِکْ بىِ شَیئا وَ طَهِّرْ بَیْتىِ‏َ لِلطَّائفِینَ وَ الْقَائمِینَ وَ الرُّکَّعِ السُّجُودِ»^[9] پروردگارعالم به پیامبر(صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) می­فرمایند: به یاد بیاور که ما ابراهیم(علی نبیّنا و آله و علیه الصّلوة و السّلام) را در این مکان بیت، بیت الحرام، تمکّن دادیم و به او گفتیم: «أَن لَّا تُشْرِکْ بىِ شَیئا» هیچ کسی را شریک من قرار نده.

این که «کسی را شریک من قرار نده»، به چه معناست، وهابیّت ملعون هم که همین را می­گویند؟ طبیعی است که مسئله اوّل، وحدانیّت پروردگارعالم است امّا مسئله بالاتر، این است که شریک من قرار نده یعنی اجازه نده این­ها در دین تو و در آن مکان بیت­الله رخنه کنند، اصلاً بیت متعلّق به آن­ها نیست.

دلیل هم این است که در ادامه می­فرماید: «وَ طَهِّرْ بَیْتىِ‏َ لِلطَّائفِینَ وَ الْقَائمِینَ وَ الرُّکَّعِ السُّجُودِ» بیت مرا طاهر و پاک کن. یک پاکی این است که انسان طهارت ظاهری را رعایت کند و آب بکشد، یک طهارت هم این است که به مشرکین و کفّار اجازه ورود ندهد، بیت را از لوث وجودشان پاک کند.

لذا می­دانید کفّار و مشرکین نمی­توانند وارد بیت­الله الحرام شوند. حالا به این­که این­ها مخفیانه می­آیند، اطراف را می­سازند و این وهابیّت ملعون بازوی یهود هستند، کاری نداریم، وارد شدن این­ها در بیت­الله حرام است. لذا می­فرماید: «وَ طَهِّرْ بَیْتىِ‏َ لِلطَّائفِینَ وَ الْقَائمِینَ وَ الرُّکَّعِ السُّجُودِ» آن­جا را برای آن­ها که طواف می­کنند و حاجیانی که برای من نماز می­گذارند، نه فقط از بت­ها بلکه از لوث بت­ها و بت­پرستان، پاک و پاکیزه کن. اجازه نده آن­ها بیایند.

در این مطلبی که می­گویم تأمّل کنید، إن­شاءالله به فضل الهی روایت آن را هم می­خوانیم. در طی تاریخ بیت، هر موقع مردم کوتاه آمدند، آن­جا مجدّد به مکان بت­پرستی تبدیل شد. هر موقع مردم اجازه دادند مشرکین وارد شوند، مشرکین و کفّار غالب شدند. پروردگارعالم این آیه «وَ طَهِّرْ بَیْتىِ‏َ لِلطَّائفِینَ وَ الْقَائمِینَ وَ الرُّکَّعِ السُّجُودِ» را به حضرت ابراهیم(علی نبیّنا و آله و علیه الصّلوة و السّلام) می­فرماید. آیا بعد از حضرت ابراهیم(علی نبیّنا و آله و علیه الصّلوة و السّلام)، بیت مجدّد به نجاست بتان و بت­پرستان آلوده نشد؟ بله آلوده شد و دلیل آن هم کوتاه آمدن مردم است. هر گاه با مشرکین و کفّار کوتاه بیایی و نخواهی اسلام ناب را پیاده کنی، همین می­شود.

مطلبی را کلّی و گذرا بگوییم و بگذریم، من می­ترسم علمایی که در آن زمان بودند و اعلان جهاد با این وهابیّت ملعون را که بازوی یهود است، نکردند، مؤاخذه ­شوند. ولو به این که می­رفتند و خیلی هم کشته می­دادند، امّا اجازه نمی­دادند آن­ها بیت و حرم معصومین(علیهم صلوات المصلّین) را غصب کنند. البته شاید هم غافل بودند و فکر نمی­کردند آن ملعونین این کارها را بکنند، امّا سربسته می­گویم هیچ شکّی نیست که این­ها مؤاخذه می­شوند، شوخی نیست و نباید اجازه می­دادند.

امروز بیت، آلوده به وهابیّت ملعون تکفیری است که با همین نکاح جهادی، جدّی نشان داد یهودی است. کجای قرآن چنین چیزی دارد که همسرت را در اختیار دیگران بگذار؟ یعنی به صراحت دارند با آیات قرآن مبارزه می­کنند و زنا را ترویج می­دهند. جالب این است که باز بعضی از این علمای کثیفشان فتوا دادند که حتّی اگر کسی پیدا نشد شما می­توانید با محارم خودتان نکاح جهادی داشته باشید. آن موقع که زن و دختر مردم را به زور وادار به زنا می­کردند و حالا هم که با محارم خود.

امروز دیگر می­بینیم یهود و صهیونیسم در فیلم­های خود و در اینترنت تلاش می­کنند جامعه را به فساد اخلاقی بکشانند، به قهقرا ببرند که جامعه نتواند حرکت کند. برای این که آن­ها فهمیده­اند بهترین کار، کار فرهنگی است، لذا ضدفرهنگی کار می­کنند و این قضیه را به دست وهابیّت ملعون انجام می­دهند.

حتّی خلاف صریح قرآن فتوا داده­اند اگر هم کسی پیدا نشد، اشکال ندارد خودتان با هم، زن با زن، مرد با مرد لواط کنید، فتوای هم­جنس­بازی را داده­اند. فتاوایشان که به دروغ به اسلام نسبت می­دهند در اینترنت وجود دارد. لذا «وَ طَهِّرْ بَیْتىِ‏َ لِلطَّائفِینَ وَ الْقَائمِینَ وَ الرُّکَّعِ السُّجُودِ» طهارت این است که اجازه ندهید این­ها بیایند.

لقاء امام و ادای نذر

دقّت بفرمایید، می­خواهیم بحث را به آن­جا بکشانیم که امام باید باشد. خود ابراهیم خلیل، امام است، «وَ إِذِ ابْتَلى‏ إِبْراهیمَ رَبُّهُ بِکَلِماتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قالَ إِنِّی جاعِلُکَ لِلنَّاسِ إِماماً»[10].

« وَ أَذِّن فىِ النَّاسِ بِالحَجّ یَأْتُوکَ رِجَالًا وَ عَلىَ‏ کُلّ‏ِ ضَامِرٍ یَأْتِینَ مِن کلُ‏ِّ فَجّ‏ٍ عَمِیقٍ»[11] مردم را به ادای مناسک حجّ دعوت کن که پیاده و سواره و از راه دور به سوی تو جمع شوند. جالب است می­فرماید: «لِّیَشْهَدُواْ مَنَافِعَ لَهُمْ»[12] تا آن­جا منافع آن را برای خود ببینند، پس معلوم می­شود حجّ، بُعد مادّی و معنوی، دنیوی و آخروی دارد.

باید از این کنگره عظیم حجّ استفاده کرد، مسلمین قدر همدیگر را بدانند و با هم معاملات کنند. بعضی می­گویند: برای زیارت آمدیم، بله آن روایت را خواندیم که هروله کردن کسانی را که متکبّر هستند ذلیل می­کند و ...، حجّ این­ها را دارد امّا منافع هم دارد.

«وَ یَذْکُرُواْ اسْمَ اللَّهِ فىِ أَیَّامٍ مَّعْلُومَتٍ عَلىَ‏ مَا رَزَقَهُم مِّن بَهِیمَةِ الْأَنْعَمِ فَکلُواْ مِنهَا وَ أَطْعِمُواْ الْبَائسَ الْفَقِیرَ»[13] خدا را در ایّامی معیّن یاد کنند که ما آن­ها را از حیوانات و بهائم، شتر و گاو و ..، روزی دادیم. ایّام تشریع را بیان می­کند که آن اعمال را انجام می­دهند، اما غیر از آن، منافع دیگر این است که می­فرمایند از این رزق و روزی­هایی که ما به شما دادیم، از این انعام استفاده کنید.

متأسفانه می­دیدیم گوسفندهای قربانی از بین می­رفت که الآن می­برند و به دیگران می­دهند. شاید یکی از فلسفه­های ذبح هم همین باشد که دنیای همدیگر را تأمین کنید و فقر را ریشه­کن کنید، «فَکلُواْ مِنهَا وَ أَطْعِمُواْ الْبَائسَ الْفَقِیرَ».

«ثُمَّ لْیَقْضُواْ تَفَثَهُمْ » سپس بازگردید. اغلب آقایان در ترجمه این آیه می­گویند: فرموده است که بازگردید مناسک حجّ را تمام کنید؛ یعنی حلق و تقصیر را به جا بیاورید و مناسک که تمام شد بعد از آن ایّام معلومات برگردید.

حضرت می­فرمایند: « لِیَقْضُوا تَفَثَهُمْ‏ لِقَاءُ الْإِمَامِ» این یعنی برگردید امام را ببینید. همه این­ها به هادی نیاز دارد، اگر بدون امام باشید نمی­توانید و شاید به خاطر همین است که بعد بیان می­شود: «وَ لْیُوفُواْ نُذُورَهُمْ».

«وَ لْیُوفُواْ نُذُورَهُمْ» همان عهدی است که با خدا بستید که «أَ لَسْتُ بِرَبِّکُمْ قالُوا بَلى»^[14] خود همین « قالُوا بَلى» که گفتید، پروردگارعالم از شما خواست «أَطیعُوا اللَّهَ وَ أَطیعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِی الْأَمْرِ مِنْکُم»^[15].

«وَ لْیُوفُواْ نُذُورَهُمْ» نذرهایتان را به جا بیاورید. تعجّب است، چه نذری است؟! نذر چه کردند؟! وقتی کسی در ایّام حجّ وارد حرم شد، واجب است اعمال را انجام بدهد، دیگر نذر ندارد، پس این « نُذُورَهُمْ» شاید به همین برگردد و این روایات هم همین را می­گوید.

اگر این «لِیَقْضُوا تَفَثَهُمْ‏ لِقَاءُ الْإِمَامِ» را هر کسی غیر از امام می­گفت، یقه­اش را می­گرفتند و می­گفتند این اصلاً معنا نمی­دهد، کجای این آیه چنین معنایی می­دهد؟! در معنای تحت­اللفظی موجود نیست، معنای تحت­اللفظی بیان می­کند: به انجام کارهای دیگر بازگردید، کجای این معنای لقاء امام را می­دهد؟! کتب لغت را نگاه کنید آن­جا هم همین­طور است، آیا در کتب لغت «لیقضوا» به معنای لقاء امام است؟! کسی می­تواند این را بگوید؟! وقتی انجام دادید، بازگردید آن مناسک را ادامه بدهید یا مثلاً به معنای دیگری که بعضی­ بیان می­کنند یعنی تقصیر و حلق را به جا بیاورید یا ...، کجا داریم که لقاء امام در این مطلب باشد؟! پس اگر امام نمی­فرمود، کسی این را باور نمی­کرد.

کامل شدن حجّ با رسول الله

لذا بدون امام نمی­توانیم حجّ حقیقی داشته باشیم. امیرالمؤمنین(صلوات اللّه و سلامه علیه) در روایتی که در خصال شیخ صدوق(اعلی اللّه مقامه الشّریف) است، می­فرمایند: « أَتِمُّوا بِرَسُولِ اللَّهِ‏  ص حَجَّکُمْ‏ إِذَا خَرَجْتُمْ‏ إِلَى بَیْتِ اللَّه‏»[16].

مدینه اوّل و مدینه دوّم را شنیده­اید که یک عدّه از حاجی­ها را اوّل به مدینه می­برند و عدّه دیگری را بعد از اتمام حجّ به مدینه می­برند؟ لذا بعضی می­گویند براساس این روایت، فضیلت مدینه دوّم بیشتر است، امّا منظور چیز دیگری است. شاید در ابتدا این برداشت از روایت شود امّا این نیست.

حضرت می­فرمایند: حجّ­تان را به زیارت رسول­الله(صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) تمام کنید، موقعی که دیگر از بیت­الله خارج می­شوید. منظور حضرت این است که مثل این مشرکین یهودی صفت که به ظاهر ادّعای موحّد بودن دارند، وهابیت ملعون، مدام خدا خدا نگویید، یادتان نرود که این خدایتان را از که گرفتید. آیا اگر پیامبر(صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) نیامده بود، شما خداشناس بودید؟

پس هر موقع به زیارت خانه خدا رفتید، حجّ خود را با رسول­الله(صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) کامل کنید. منظور این است که بدانید بدون پیامبر(صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) نمی­توانستید خداشناس شوید و همه هدایت­های او بود، بدون امام هم نمی­توانید و نیازمند هدایت­های او هستید. «فَإِنَّ تَرْکَهُ جَفَاء» هر که آن را ترک کند، جفا کرده است.

زیارت ائمّه بقیع و شهدای احد

آیت­الله العظمی گلپایگانی(اعلی اللّه مقامه الشّریف) فرموده بودند: یک سال که به حجّ رفته بودیم، برای من کاری در مدینه پیش آمد که نتوانستم با کاروان برای زیارت حضرت حمزه سیّدالشّهدا(اعلی اللّه مقامه الشّریف) بروم. در عالم رؤیا پیامبر(صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) را دیدم که فرمودند: چرا مدینه نیامدی؟ گفتم: یا رسول­الله! آمدم وضعیت را دیدم، فرمودند: نه، به زیارت ما نیامدی، چرا به زیارت عموی ما نرفتی، کسی که به زیارت عموی ما نرود، به زیارت ما نیامده است.

می­خواهم این­گونه بیان کنم که تمام شدن حجّ به زیارت رسول­الله(صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) است و تمام شدن زیارت رسول­الله(صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) به زیارت ائمه بقیع(صلوات اللّه و سلامه علیهم اجمعین) و شهدای احد بالأخص حضرت حمزه سیّدالشّهدا(اعلی اللّه مقامهم اجمعین) است. یعنی حضرت می­خواهند بفرمایند: یادتان نرود شما بدون هادی جلو نرفتید، به هادی الهی نیاز دارید. این هادیان الهی در همه چیز و همه جا هستند. همه جا و در هر مطلبی باید هدایت الهی باشد.

«إِذَا خَرَجْتُمْ‏ إِلَى بَیْتِ اللَّهِ فَإِنَّ تَرْکَهُ جَفَاءٌ وَ بِذَلِکَ أُمِرْتُمْ وَ أَتِمُّوا» الله اکبر! برای همین است که خدا فرموده: تمام کنید و اگر بخواهید تمام کنید این نکته نباید فراموش شود که بدون امام محال است.

برای این که بدانید همان مطلبی که از خواب آیت­الله العظمی آسیّدمحمدرضا گلپایگانی(اعلی اللّه مقامه الشّریف) بیان شد، حقیقت داشت، به ادامه روایت دقّت کنید. فرمودند: «وَ أَتِمُّوا بِالْقُبُورِ الَّتِی أَلْزَمَکُمُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ حَقَّهَا وَ زِیَارَتَهَا وَ اطْلُبُوا الرِّزْقَ عِنْدَهَا»  به قبوری که خدا برای شما لازم کرده است، تمام کنید. ائمّه بقیع(صلوات اللّه و سلامه علیهم اجمعین) و شهدایی که در بقیع دفنند و شهدای احد را زیارت کنید.

«اطلبوا الرّرزق عندها» به برکت زیارت این قبور، رزقتان را هنگاهی که نزد آن­ها هستید طلب کنید. رزق هم دو نوع است، هم رزق مادی و هم رزق معنوی داریم که خود همین حجّ هم رزق است. شما در ماه مبارک رمضان هر روز خواندید: «اللَّهُمَ‏ ارْزُقْنِی‏ حَجَ‏ بَیْتِکَ‏ الْحَرَام‏».

اظهار ولایت در حجّ

در کتاب عیون اخبار الرّضا[17]، حضرت ثامن الحجج(علیه الصّلوة و السّلام) روایتی را از وجود مقدّس حضرت باقرالعلوم، امام محمّد باقر(صلوات اللّه و سلامه علیه) بیان فرمودند. فرمودند: «إِنَّمَا أُمِرَ النَّاسُ أَنْ‏ یَأْتُوا هَذِهِ‏ الْأَحْجَارَ فَیَتَطَوَّفُوا بِهَا ثُمَّ یأتوننا [یَأْتُونَا] فَیُخْبِرُونَا بِوَلَایَتِهِمْ وَ یَعْرِضُوا عَلَیْنَا نُصْرَتَهُم‏»[18] به صراحت می‌توانیم همه حجّ را در همین روایت پیدا کنیم که کلّ حجّ در شیعه است.

می‌فرمایند: خدا مردم را فرمان داد که بیایند و دور این سنگ‌ها بچرخند. اگر ابن ابی­العوجاء که به امام صادق(علیه الصّلوة و السّلام) اعتراض با اهانت کرد و امام جوابش را دادند، این روایت را قبلاً از امام باقر(علیه الصّلوة و السّلام) شنیده بود، جواب خود را گرفته بود. امام فرمود: خدا فرمان داده مردم بیایند دور این سنگ‌ها بگردند و طواف کنند امّا بعد از آن به سمت ما بیایند «ثُمَّ یأتوننا» که اظهار ولایت ما را بکنند و بگویند و خبر دهند که ما ولایت شما را داریم  «فَیُخْبِرُونَا بِوَلَایَتِهِمْ». این نکته مهمّی است.

همه علما می‌گویند: بعد از هفت شوط باید حتماً نماز را پشت مقام ابراهیم بخوانیم. پشت مقام این نیست که حتماً به مقام بچسبیم، اگر خلوت بود عیبی ندارد امّا اگر شلوغ بود ولو خیلی دور‌تر هم رفتی اشکال ندارد، چون پشت مقام است امّا شما جلوی مقام نباید بایستی نماز بخوانی. یعنی خدای متعال می‌خواهد بگوید بدون امام نمی‌توانی.

می‌شود در نماز جماعت کسی جلوی امام بایستد و بگوید من نمازم را جماعت خواندم؟! نمی‌شود. در خیابان­های اطراف نماز جمعه یک خط قرمز می‌کشند که دیگر از این‌جا به بعد جلوتر از امام است، کسی نباید جلو برود، چون نمی‌شود جلوتر از امام بایستد و بعد بگوید من پشت سر امام ایستادم و نماز خواندم.

« ثُمَّ یأتوننا [یَأْتُونَا] فَیُخْبِرُونَا بِوَلَایَتِهِمْ وَ یَعْرِضُوا عَلَیْنَا نُصْرَتَهُمْ » حضرت می­فرمایند: خدا امر کرده بیایند این سنگ را طواف کنند، بعد به سمت ما بیایند و به ما از ولایتشان خبر بدهند، بگویند: ما ولایت شما را داریم. این خبر به ولایت دادن نکته مهمی است.

اعلان یاری و دلدادگی

«وَ یَعْرِضُوا عَلَیْنَا نُصْرَتَهُمْ » اعلان هم کنند که ما یار و هوادار شما هستیم.

یک سؤال: چرا امام جواد(صلوات اللّه و سلامه علیه) فرمودند: ثواب زیارت حضرت ثامن‌الحجج(علیه الصّلوة و السّلام) تا هشت برابر و بعضی جاها بیشتر و حتّی بیست برابر هم فرمودند از ثواب زیارت کربلا بیشتر است؟ امام رضا(علیه الصّلوة و السّلام) غریب هستند ولی فقط کسانی به مشهد برای زیارت امام می‌آیند که شیعه اثنی‌عشری هستند، یعنی ولایت را پذیرفتند. در کربلا همه می‌آیند، سه امامی‌ها، اسماعیلی‌ها، حتّی علوی‌ها به خاطر این که فرزند امیرالمؤمنین(علیه الصّلوة و السّلام) و از سیّدان شباب اهل الجنّه هست، می‌آیند، امّا در مشهد فقط خالص­های خالص می‌آیند.

شاید یک علّت این که این همه می‌گویند: به زیارت حضرات معصومین(علیهم صلوات المصلّین) بروید و این زیارات ثواب دارد، خرج کردن برای زیارت این‌طور است، قدم‌هایی که برمی‌دارید این­طور است و ...، برای اعلان یاری کردن است، یعنی ما یاران شما هستیم. دنیا این جماعت را ببیند. آن قیامتی را که اربعین در کربلا می‌شود ببینند. برای همین صدام ملعون وحشت داشت و نمی‌گذاشت. مردم و دنیا این جماعت را ببینند که هنوز ابی‌عبدالله(علیه الصّلوة و السّلام) یار دارد. ابی‌عبدالله(علیه الصّلوة و السّلام) را کشتید امّا بدون یار نیست.

لذا حضرت می‌فرمایند: «وَ یَعْرِضُوا عَلَیْنَا نُصْرَتَهُمْ» یاری‌شان را به ما عرضه بدارند. دلدادگی به یاری رساندن است. معمولاً خود حضور اعلان یاری رساندن است که آقاجان ما هستیم، همان چیزی که می‌گوییم: «یا لیتنا کنا معکم» ای کاش ما با شما بودیم، با آمدنمان می‌خواهیم بگوییم ای کاش بودیم.

وقتی عید غدیر به نجف می‌آیند تا با امیرالمؤمنین(علیه الصّلوة و السّلام) بیعت ‌کنند، می­گویند: «بایعناک یا کرار جئنا جدّد البیعه» این یعنی ما هستیم و اعلان بودن است.

پس بدون امام اصلاً نمی‌شود. حضرت فرمودند: اصل این قضیه این است. مردم یادشان نرود که اصلاً برای چه آمدند.

وجود مقدّس حضرت صادق القول و الفعل، امام جعفر صادق(صلوات اللّه و سلامه علیه) بیان می‌فرمایند: «إِذَا حَجَّ أَحَدُکُمْ فَلْیَخْتِمْ حَجَّهُ بِزِیَارَتِنَا»[19] هر موقع یکی از شما، حجّ به جا آورد « فَلْیَخْتِمْ حَجَّهُ بِزِیَارَتِنَا » باید حجّ خود را به زیارت ما ختم کند « لِأَنَّ ذَلِکَ مِنْ تَمَامِ الْحَجِّ » برای این که به تحقیق تمام شدن حجّ  به واسطه این عمل است.

خدا کند آقایمان، امام زمان را در حجّ ببینیم. امروز هم اگر کسی می‌خواهد باید از نائب امام زمان پیروی کند و إن‌شاءالله همان شود. خدا کند که بتوانیم آقاجانمان را ببینیم « لِأَنَّ ذَلِکَ مِنْ تَمَامِ الْحَجِّ ».

پروردگارا! عاقبت ما را ختم به خیر بگردان.

حجّ حقیقی قسمت ما بگردان.

«بالنبی و آله صلوات بر محمّد و آل محمّد(صلّی اللّه علیه و آله و سلّم)»