خدای متعال خودش اراده می­کند که هدایت کند «یضل به کثیراًو یهدی به کثیرا». پس هدایت به دست خداست. لذا ما نباید مغرور شویم وبگوییم: ما بودیم، ما خوب می­فهمیم، خوب درک می­کنیم و .... بلکه خدا لطف کرد و الحمدلله ما را هدایت کرد

به قول سعدی کسی قدردان نعمت نفس کشیدن خود نیست،دیگر چه برسد به نعمت هدایت! «هر نفسی که فرو می­رود   ممّد حیات است   وچون بر می­ آید   مفرّح ذات. پس در هر نفسی دو نعمت موجود   است   و بر هر نعمت، شکری واجب .» .

می­گوید: باید این را شکر کرد امّا از دست و زبان که برآید کــز عهــده شکرش بدر آید؟! واقعاً چه کسی می­تواند شکرگزار تمام نعم الهی مانند هدایت باشد؟!

لذا خدا عنایت کرده و هدایت مِن ناحیة الله است «یضل به کثیراً و یهدی به کثیرا» .