«لا أُقْسِمُ بِیَوْمِ الْقِیامَةِ وَ لا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَة‏ أَ یَحْسَبُ الْإِنْسانُ أَلَّنْ نَجْمَعَ عِظامَه بَلى‏ قادِرینَ عَلى‏ أَنْ نُسَوِّیَ بَنانَه بَلْ یُریدُ الْإِنْسانُ لِیَفْجُرَ أَمامَه » [1]،

قسم به روز قیامت و قسم به نفسی که لوامه و پر ازحسرت و ملامت‌ها است، آیا انسان می‌پندارد که ما ابداً نمی‌توانیم استخوان‌های اورا جمع‌آوری کنیم؟! بله، ما قادر هستیم که حتّی سرانگشتان آن کسی را هم که از دنیارفته، منظّم دو مرتبه برگردانیم، بلکه انسان می‌خواهد آنچه را که در فجور و هوی وهوس هست، انجام بدهد.

در آیات اوّلیّه سوره قیامت آمده که فسق و فجور وهمه مطالب این‌ها به این خاطر است که خودشان را حتّی نسبت به قیامت فراری دهند، نه این که واقعاً این‌طور باشد که قبول نداشته باشند. امّا می‌خواهند راهشان باز باشدتا بتوانند گناهانشان را انجام دهند، برای همین اعلان می‌کنند که ما قبول نداریم ولی این، حقیقت نیست. در خیلی از مواقع، اگر انسان‌ها یک مقدار تأمّل کنند، با یک دو دو تاچهار تا می‌فهمند، خلقت را درک می‌کنند، نظام خلقت را درک می‌کنند و اصلا نیازی به این نیست که لازم باشد خیلی از مباحث عقلی و برهان‌ها بیان شود. بلکه با یک تأمّل ساده، خودش می‌فهمد که یک خالقی هست، من با این مطالبی که دارم، کجا بودم؟! من آن اسپرمی بودم که اصلاً به چشم غیرمسلّح قابل رؤیت نبود، حالا امروز برای خودم این نوع ادّعاها را دارد که می‌گویم: من توانستم فلان مطلب را کشف کنم، چنین و چنان کنم و همه مطالب به ظاهر به نام علم در دست اوست. لذا با این تأمّل میفهمد که از جای دیگر است؛ چون خودش که خودش را خلق نکرده و این را که دیگر می‌فهمد و همین کفایت می‌کند. منتها چرا ایراد می‌گیرد؟ ایراد می‌گیرد که در فسق و فجور باشد.