پروردگارعالم می‌فرماید: «إِنَّ اللَّهَ لا یَسْتَحْیی‏ أَنْ یَضْرِبَ مَثَلاً ما بَعُوضَةً ‏» ^[1] .یعنی خدا حیا ندارد از این که به پشه مثال بزند یا از بقره (گاو ماده) بگوید، یااین که کلّ خلقت را تبیین کند. البته یک معنی هم این است که برای خدا همه این‌هایکی است و برایش فرقی نمی‌کند، چه پشه را خلق کند و چه کهکشان‌ها. خدا قادر است،هم می‌تواند پشه خلق کند، هم می‌تواند موجودات زنده‌ای را خلق کند که ما نمی‌بینیم و فقط در میکروسکوپ دیده می‌شود و هم کهکشان‌های باعظمت را خلق کند. لذا این‌هانشانه قدرت خداست که از ریزترین تا بزرگترین اشیاء را می‌تواند خلق کند. این، قدرت‌نمایی خداست.

لذافرمود: «إِنَّ اللَّهَ لا یَسْتَحْیی‏ أَنْ یَضْرِبَ مَثَلاً ما بَعُوضَةً فَما فَوْقَها» ، یعنی خدا هیچ نگران نیست و حیا نمی‌کند از این که بخواهد به پشه‌ای مثال بزند که ما بگوییم: در شأن ذوالجلال و الاکرام نیست که به پشه مثال بزند. آیا خدا باید فقط بزرگ‌ها رابگوید؟! خدایی که کوه و جبل راسخ را خلق کرده، همان خدا پشه‌ای را هم که هیچ است ودیده نمی‌شود، خلق کرده است و هر دو قدرت‌نمایی خداست.

اتّفاقاً قدرت‌نمایی این است که بتواند آن جبل راسخ باعظمت و کهکشان‌ها راخلق کند، از طرف دیگر بتواند پشه ناچیز را هم خلق کند. یعنی ریزترین تا بزرگترین را خلق کند که این خودش جدّاً قدرت‌نمایی است.