اگر سؤال شود: «بزرگ‌ترین معجزه پروردگار عالم چیست؟» باید گفت: انسان است. این آسمانی که « فَسَوَّئهُنَّ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ » تبیین می ‌ شود یا آن ‌ جایی که بیان می ‌ فرماید: «فی‏ سِتَّةِ أَیَّام‏» ^[1] و همه آن عظمت‌ها بزرگ‌ترین معجزه خدا نیست؛ بزرگ‌ترین معجزه خداانسان است.

انسان یک موجود بسیار عجیبی است ؛ چون اوّلاً در یک قالب جسمانی کوچک قرار داده شد. بسیاری از حیوانات بودند که مردند و نسلشان به ظاهر برانداخته شده و بسیاری هم الآن موجودند مثل فیل و زرّافه و .... که جسمشان بزرگ‌تر از انسان است و بسیاری هم جسم ‌ های کوچک‌تر دارند ولی پروردگار عالم با این جسم این‌طور قدرت ‌ نمایی کرده است. بزرگ‌ترین معجزه پروردگار عالم هم این است که علم را در این انسان قرار داد .

«وَ عَلَّمَ آدَمَ الْأَسْماءَ کُلَّها  ثُمَّ عَرَضَهُمْ عَلَى الْمَلائِکَةِ فَقالَ أَنْبِئُونی‏ بِأَسْماءِ هؤُلاءِ إِنْ کُنْتُمْ صادِقین‏» عزّوجلّ همه علم اسماء را به آدم تعلیم داد و بعد به ملائکه عرضه داشت و فرمود: حالا اگر راست می‌گویید مرا از این اسماء باخبر کنید. «قالُوا سُبْحانَکَ لا عِلْمَلَنا ‏» ^[2] آن ‌ ها هم دارند خودشان می ‌ گویند که ماچیزی نداریم جز آنچه که تو به ما یاد دادی « إِلاَّما عَلَّمْتَنا »، یعنی علم آن‌ها را هم خدا داده « إِنَّکَأَنْتَ الْعَلیمُ الْحَکیم ».