صد و بیست و چهار هزارپیغمبر ما، گاهی هر کدام در یک محله و روستایی برای هدایت انسان‌ها بودند و درهمه جا هم بودند. شاید سؤال ‌شود: در قدیم، گاهی چند نبی با هم بودند. امّاامروزه، انبیاء نیستند و فقط حضرت حجّت (عجّل اللّه تعالی فرجه الشّریف) است که آن هم در پرده غیبت است! چرا وضعیّت الآن این‌گونه است؟!

اتّفاقاً این که بیان می‌فرمایند: «عُلَمَاءُ أُمَّتِی‏ کَأَنْبِیَاءِ بَنِی إِسْرَائِیل‏‏» ^[1] ، یا در جایی دیگر می‌فرمایند: « عُلَمَاءُأُمَّتِی أفضل‏ من ‏ أَنْبِیَاءِ بَنِی إِسْرَائِیل‏» ^[2] ، همین است. منتها منظور از علماء، هر کسی که عمامه به سر باشد، نیست؛بلکه عالم ربّانی و عالم عامل است که خودشان هادی هستند.

لذا علماء، هدایت‌گران الهی هستند که نقش انبیاء و در زمان غیبت ائمّه، نقش ائمّه را دارند، «مَنْ‏ کَانَ‏ مِنَ‏ الْفُقَهَاءِ صَائِناً لِنَفْسِهِ حَافِظاً لِدِینِهِ مُخَالِفاً عَلَى هَوَاهُ مُطِیعاً لِأَمْرِ مَوْلَاهُ فَلِلْعَوَامِّ أَنْ یُقَلِّدُوه‏» ^[3] .

ضمن این که امروزه، درعالم وسایل ارتباط جمعی بسیار فراوان است. امّا اگر فرض کنیم، در یک جایی هیچ چیزی نیست، ذوالجلال و الاکرام بدون هادی، به هیچ عنوان آن‌ها را بازخواست و عذاب نمی‌کند.خودش فرمود: «قُلْنَا اهْبِطُوا مِنْها جَمیعاً‏» ^[4] ، بعد هم فرمود: «فَإِمَّایَأْتِیَنَّکُمْ مِنِّی هُدى» . از طرف من هادی می‌آید که شما باید از او پیروی کنید. حالا وقتی هادی نفرستد، دیگر چه بازخواستی می‌خواهدبکند؟!

ارتباط بشر با پروردگارعالم، از طریق انبیاء، اولیاء و هادیان الهی است. امّا اگر فرض بگیریم، در جایی هادی نبود، بدانید پروردگار عالم برای آن‌ها، هیچ عذابی تعیین نمی‌کند.

البته این مطلب، محال است؛چون خودش فرموده: هادی الهی می‌فرستد و به طرقی تبیین می‌کند. حتّی این مطلب امکان دارد در خودشان باشد. مثلاً یک کسی را از بین خودشان می‌گذارد که آن‌ها را به خوبی‌هادعوت کند و یک موقع به سمت گناه و شهوات نروند. لذا الهاماتی را برای بعضی تبیین می‌کند.

حتّی ما در حالات عامیانه خودمان هم داریم و می‌بینیم یک نفر در میان یک خانواده، خیلی خوب درمی‌آید. مثلاًهمه آن فامیل خدای ناکرده، اهل مطربی و بزن و برقص و کثافات‌کاری و اختلاط و ماهواره و ... هستند، امّا یک نفر در بین آن‌ها بسیار عالی درمی‌آید «یُخْرِجُ الْحَیَّ مِنَ الْمَیِّت‏» ^[5] که روایات تبیین می‌کنند: منظور از این آیه، این است که قلب‌های یک عدّه، مرده و یک نفر از بین آن‌ها، حیّ خارج می‌شود. بعد چنین کسانی، سایرین رادعوت می‌کنند. لذا این هم یک نوع هادی است. البته نمی‌خواهیم بگوییم این‌ها ادّعای پیامبری پیدا کنند، اشتباه نشود؛ امّا می‌خواهیم بگوییم: پروردگار عالم، عالم رابدون هادی نمی‌گذارد و این، قاعده‌ای است که خودش قرار داده است.