بسمه تعالی
سخنرانی حضرت آیت‌الله قرهی(مدّ ظلّه العالی)
شرح دعای ماه رجب(جلسه هفتم)
(29/01/96)
بسم الله الرحمن الرحیم..
خسرالمتعرّضون الّا لک...
عالم محضر خداست را باور کنبم
عرض کردیم: هر کسی غیر از خدا را بخواهد ضرر کرده، همه چیز خداست. یکی از معانی «خسرالمتعرّضون الّا لک» چون عنوان متعرّضون دارد یعنی انسان خود را غیر از خدا ورود ندهد و عرضه ندارد، و عرضه داشتن به پروردگار عالم این است که انسان بداند و مراقب باشد که اولا از خدا است و به سوی خدا هم باز می‌گردد «لله است و الیه راجعون می‌شود». اگر این را انسان باور کند خیلی از مطالب برایش بوجود نمی‌آید و مراقبه می‌کند. یکی از آن‌ها این است که انسان خود را محضر پروردگار عالم می‌داند. وقتی دائم، خود را محضر ذوالجلال ئ الاکرام دید، طبعا نسبت به نفس خودش مراقبه‌ی ویژه دارد، آن‌هایی که نسبت به نفسشان مراقبه ندارند یکی از دلایلش این است که خود را در محضر خداوند متعال نمی‌بینند، یله و رها هستند.
مثلا انسان اگر خود را محضر بزرگی ببیند خیلی اعمال و رفتار و کردارش را مراقبت می‌کند، اگر انسان بداند محضر ذوالجلال والاکرام است پس مراقبه می‌کند، وقتی مراقبه کرد، خسارت نمی‌بیند امّا اگر این‌طور نبیند همه جا می‌رود و جز خسارت هم چیزی برایش به وجود نمی‌آید. این نکته بسیار مهمی است. در مثال مناقشه نیست بچه مدرسه‌ای‌ها تا معلم نیامده شلوغ می‌کنند و تا آمد ساکت می‌شوند.
انسان‌ها اگر بدانند که همیشه تحت نظرند، مانند امروزه که مثلا هرجا می‌رویم می‌نویسند، دوربین‌های مداربسته، مراقبه می‌کند و خسارت هم نمی‌بیند لذا امیرالمومنین (صلوات اللّه و سلامه علیه) می‌فرمایند: «من حاسب نفسه ربح و من غفل عنها خسر» کسی که از نفس خودش محاسبه کند سود می‌برد ولی کسی که غافل بشود نفسش، خسارت می‌بیند. پس یکی از عوامل خسران، غفلت است. یعنی یادش می‌رود همه چیز، خداست. عزّت می‌خواهد خداست ولله العزه و لرسوله و للمومنین.. حالا بالا برو پایین برو این رو ببین او را ببین، فایده ندارد. تا خدا نخواهد چیزی درست نمی‌شود، این یک قاعده است کاش این را می‌فهمیدیم. می‌خوانیم و می‌گوییم ومی‌شنویم و می‌بینیم امّا ادراک نداریم!
محاسبه‌ی نفس نجات از خسران
و کاش می‌فهمیدیم، خسرالمتعرّضون الّا لک... هر کس رو به کس دیگری کرد خسارت می‌بیند، چرا رو به دیگران می‌کند؟ چون اول از همه محاسبه نفس ندارد. غفلت می‌کند از نفس خودش لذا خسارت می‌بیند. لذا گاهی انسان فقط به آرزو فکر می‌کند و متعرض خدا نمی‌شود و جای دیگر می‌رود و به خسارت می‌افتد.
امیرالمومنین (صلوات اللّه و سلامه علیه) در نهج البلاغه در نامه‌ای به معاویه داده آنجا حسب ولایتی که بر افراد دارد به او هم توصیه‌هایی می‌کنند – خداوندمتعال، انبیاء و اولیاء خدا بد هیچ احدی را نمی‌خواهند، به ما هم امر فرمودند: بد کسی را نخواهید تازه اگر کسی بد است اولا خوشحال نشوید دوما بگویید خدایا هدایتش کن سوم خدایا من گرفتار نشوم و من را عجب بگیرد و چهارم فرمودند: شماتت نکن بله جایی که با دین دشمنی کند باید مدارا کرد اگر هدایت نشد باید ایستاد چون به دین ضربه می‌زند ولی تا می‌توانی نصیحت کن. اینجا حضرت معاویه را هم نصیحت می‌کند- امیرالمومنین (صلوات اللّه و سلامه علیه) می‌فرمایند: فَنَفْسَکَ! نَفْسَکَ! خود را بپاى، خود را بپاى،
فَقَدْ بَیَّنَ اللّهُ لَکَ سَبیلَکَ، وَ حَیْثُ تَناهَتْ بِکَ اُمُورُکَ،
که خداوند راهت را براى تو روشن کرده، و به تو وانموده است که عاقبت کارهایت به کجا مى رسد،– نمی‌گوید برو تو تاریکی بعد بیفتد تو چاه! خداوند متعال تمام زوایا را نشان می‌دهد. مثلا نورافکن قوی روشن کردی و راه کاملا روشن است-
فَقَدْ اَجْرَیْتَ اِلى غایَةِ خُسْر، وَ مَحَلَّةِ کُفْر، وَ اِنَّ نَفْسَکَ قَدْ اَوْلَجَتْکَ شَرّاً، وَ اَقْحَمَتْکَ غَیّاً، وَاَوْرَدَتْکَ الْمَهالِکَ، وَ اَوْعَرَتْ عَلَیْکَ الْمَسالِکَ.
که مرکب زندگى را به منتهاى خسارت و محلّ کفر رانده اى، -فکر نکن به دین و به افراد خسارت می‌زنی بلکه اول به خودت خسارت می‌زنی –ای مگس عرصه سیمرغ نه جولانگه توست/ عرض خود میبری و زحمت ما می‌داری – نفس تو وجودت را به عرصه ضرر افکنده، و در پرتگاه گمراهى انداخته، و در مهالک وارد نموده، و راهها را بر تو دشوار کرده است.
لذا ما از دین بهره نبریم خوزمان بازنده‌ایم اینکه فردای قیامت یکی از چیزهایی که سوال می‌کنند خانه خداست منظور از مسجد جایگاه هدایت است و اگر استفاده نکنی از علمای ربانی و مطالب دینی در مسجد فردای قیامت خسارت می‌بینی.
پس اگر به سمت خدا نرود خسارت می‌بیند و ناچار است به سمت دیگری برود. پروردگار عالم همین را می‌گویدو وجود امام صادق ع هم می‌فرماید:خسرالمتعرّضون الّا لک... یعنی راهی جز خدا نیست..
«و السّلام علیکم و رحمة اللّه و برکاته»