1.    تا می‌توانیم فکر و ذکر و لسانمان را در همه لحظات، مشغول آقا جان، حضرت حجّت(روحی له الفداء) کنیم، حالا یا به خواندن دعای سلامتی، دعای فرج و ...، یا به همین صحبت‌های خودمانی با آقا جان. بگوییم: آقا! ما کاسه گدایی‌مان را آوردیم تا خودتان آن را پر کنید و إلّا ما هیچ نداریم.

2.    از یکدیگر حلالیّت بطلبیم، به خصوص از پدر و مادر خود. اگر پدر و مادرتان در قید حیات هستند، خوش به سعادتتان، بروید و دست و پاهایشان را ببوسید و بخواهید شما را حلال کنند. اگر هم فوت کردند و مزارشان نزدیک نیست، در قبرستان بروید و بهتر است در کنار قبور یکی از اولیاء خدا، خطی شبیه قبر بکشید و بنشینید برایشان فاتحه بخوانید و با آن‌ها صحبت کنید و حلالیّت بطلبید. همسایه‌ها، دوستان، زن و شوهر، خانواده(برادر، خواهر، فرزند) و ... از هم حلالیّت بطلبند تا بتوانند به لیالی قدر ورود پیدا کنند.

3.       صدقه زیاد بدهیم. قصد درست کردن عسر و حرج ندارم، ولی اگر کسی می‌تواند برای سلامتی آقا جان، ذبح هم کند، بسیار خوب است.

4.       قبل از رسیدن شب قدر زیاد استغفار کنیم.

5.    آنچه را هم که استغفار را بیمه و تضمین می‌کند، ذکر صلوات بر محمّد و آل محمّد است که موجب آمرزش گناهان کبیره هم می‌شود. لذا ذکر صلوات هم خیلی بگیرید.

6.    ذکر «افوض امری الی الله ان الله بصیر بالعباد» را هم خیلی بگویید. بگویید: خدایا! من خودم را به تو سپردم تا بهترین مطلب برایم رقم بخورد و إلّا خودم که هیچ نمی‌دانم.

7.    نزدیک غروب آفتاب غسل کنید، به این نیّت که خدایا! غسل می‌کنم تا از همه ذنوب، پاک و طاهر شوم و مرا در این شب با عظمت بپذیری.

8.    احیاء لیالی قدر را از دست ندهید. حتّی اگر شده در روز هم استراحت کنید امّا در شب، ولو به لحظه‌ای پلک‌هایتان را روی هم نگذارید. ولو به مریضی هم شده در مساجد و مجالس شرکت کنید. خدا گواه است اگر پرده‌ها کنار رود، حتّی شده از خانه‌هایمان سینه‌خیز به سمت مجالس شب قدر می‌رفتیم.

9.    اوّل برای دیگران دعا کنیم و بعد برای خودمان. البته فردی و مادی هم دعا کنید؛ چون در شب‌های قدر بریز و بپاش زیاد است، امّا اگر یکی از دعاهایتان را یادتان رفت، وقتی اوّل برای دیگران دعا کرده باشید، چه بخواهید، چه نخواهید، آن دعاها را در حقّ شما هم مستجاب می‌کنند.