ایشان ضمن عرض تبریک به مناسبت ایّام فرخنده پیروزی انقلاب اسلامی، با قرائت آیه «إِنَّ الَّذینَ قالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَیْهِمُ الْمَلائِکَةُ أَلاَّ تَخافُوا وَ لا تَحْزَنُوا وَ أَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتی‏ کُنْتُمْ تُوعَدُون»‏[1] اشاره فرمودند: خداوند در این آیه، به توصیف بندگان ویژه‌ای پرداخته است. اولاً خدای سبحان را در مقام ربوبیت برگزیده‌اند. برای توحید مراتب چندگانه‌ای را ذکر می‌کنند. مرتبه نخست توحید، در خالقیت است. انسان پدیدآورنده عالم را خدای سبحان بداند. این یک مرتبه از توحید است. ایمان به این مرتبه توحید، انسان را موحد می‌نماید. نصاب توحید مرتبه فراتر از ایمان به خالقیت خدای سبحان است. شیطان پدیده‌ای است که اعتقاد دارد به خالقیّت خدای متعال، خدا را خالق عالم می‌داند امّا موحد نیست.

مرتبه دیگر توحید، توحید در الوهیّت است. خداوند پدیدآورنده عالم و اداره کننده عالم است. اراده او عالم را اداره می‌کند. بعضی این مرتبه توحید را واجد نبودند، شیطان این مرتبه توحید را دارد. خدا را خالق و مدبر عالم می‌داند، امّا موحد نیست. لذا به خدا عرض کرد مرا زنده بدار.

مرحله برتر توحید، توحید در عبودیت است. انسان خدا را تنها وجود مقدّس عالم بداند. این نصاب توحید است. انسان اگر اعتقاد به الوهیت و ربوبیت خدا داشت، وارد کلاس توحید می‌شود و اولین کلاس توحید را حضور پیدا می‌کند.

«إِنَّ الَّذینَ قالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَیْهِمُ الْمَلائِکَةُ أَلاَّ تَخافُوا وَ لا تَحْزَنُوا وَ أَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتی‏ کُنْتُمْ تُوعَدُون»‏ کسانی هستند که خداوند را به عنوان مربی برگزیده‌اند و عبد او هستند. کسانی اعتقاد به ربوبیت خدا دارند که تسلیم اوامر او باشند و در سایه اطاعت از خدای سبحان به مقامی می‌رسند که قلب آنان تسلیم خدای سبحان است. این آیه ناظر به این مقام است. این مقام آغاز کار است. یعنی اگر انسان عبد شد و تسلیم شد، به مقصد نرسیده است بلکه راه را آغاز کرده است. کسانی به مقصد می‌رسند که در این راه استقامت نمایند – تا پایان راه – استقامت در صراط مستقیم. آیه کریمه «اهدنا الصراط المستقیم» به معنای این نیست که خدایا راه را به ما نشان بده، بلکه به این معناست که خدایا! ما را با استقامت برای رسیدن به هدف قرار ده و در این راه امیال و شهوات مانع حرکت است.

شخصیتی مثل آیت‌الله بهجت مراقب بودند لحظه‌ای از یاد خدا غافل نباشند. می‌فرمودند: من حاضرم هرچه دارم بدهم (تمام سرمایه نود سال ترک گناه و عبادت) امّا مقابلش یک قول قطعی بگیرم و آن این که هنگام مرگ یک تار باریک ایمان به خدا را داشته باشم.

آیت‌الله مظاهری فرمودند: (به شخص حقیر) ما با اعتقاد به جایگاه علمی و موقعیت فکری امام(ره) بعد از ارتحال آیت‌الله بروجردی(ره) بحث مرجعیت ایشان را مطرح کردیم اما ایشان تذکر دادند این کار را نکنید دو نفر از مراجع و علما را نام بردند و فرمودند این آقایان هستند و شما این آقایان را به عنوان مرجع مطرح کنید.

امام یک روز برای درس آمدند و بحث اخلاق شد، در بین درس با حالتی فرمودند: « مرا رها کنید، مگر نگفتم مرا رها کنید، شما از نفس خبیث روح‌الله خبر ندارید. »

این انسان می‌شود. امام همیشه مراقب نفس خود بود. مراقب بود تمامی افعالش برای خدا باشد.

از ویژگی‌های امام توحید امام بود. امام موحد بود. امام مصداق این آیه «إِنَّ الَّذینَ قالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَیْهِمُ الْمَلائِکَةُ أَلاَّ تَخافُوا وَ لا تَحْزَنُوا وَ أَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتی‏ کُنْتُمْ تُوعَدُون»‏ بود و استقامت کرد. این رمز سعادت دنیا و آخرت است. اگر «قالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا»‏ محقق شد، آن‌گاه ملائکه بر آن‌ها نازل می‌شوند و می‌گویند: خوف نداشته باشید و اندوهگین نباشید. این افراد از اولیاء خدا می‌شوند و اوج می‌گیرند.

واقعاً این را در حضرت امام(ره) و رهبر عظیم الشان می‌بینیم . جان و روح امام این بود که «انّ اللّه معنا». این دستاورد ایمان است.

و در نهایت بشارت می‌دهد بهشت را که از همین دنیا آغاز می‌شود. مثال آن هم اخوی بنده در اسارت همین‌گونه بودند، نه خوف داشتند و نه حزن. «نحن اولیاءکم» ما اولیاء شما هستیم. خدا ولیّ شماست در حیات دنیوی و اخروی. نتیجه این می‌شود که «اللَّهُ وَلِیُّ الَّذینَ آمَنُوا یُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّور»[2].

لذا برادران عزیز! باید خود را با عزم و اراده، تحت ربوبیت خدای متعال قرار دهیم تا زیبا شویم و از خدا بخواهیم که در این راه استقامت داشته باشیم و انقلاب اسلامی در سایه این نگاه و در پرتو عنایات خدای سبحان و رهبری تربیت یافته الهی این راه را پیش برده است.

ایشان در پایان به برخی سوالات حضار پاسخ گفتند.