از فراوانی نعمت آب، ماهیان فریب بی­آبی خورده­اند و از نعمت آب بی­خبرند.

تا زمانی که نسیم سحرگاهی همواره بر جان آدمی می­وزد، جان، قدر این نسیم را نمی­داند إلّا به محرومیّت از آن، که دل­گیری، قوتِ غالب این انسان غافل است.

دو فرشته! دو ملک! دو ربّ!! از کثرت حضور از دلمان غایبند، آنان که محبّت به ایشان، انسان را اکسیر رحمت الهی کرده و راه پرواز انسان به ملکوت را هموار می­سازد و سَخَط آن­ها شرّ دنیا و آخرت را به همراه دارد.

گوش جان به معارف بسپاریم تا در محضر استاد گرانقدرمان، قدر نعمت بدانیم و روح را صیقل دهیم.

این نوشته تکرار درسی است که حضرت استاد در جلسات اخلاق سال 1389 و 1390 هجری خورشیدی مرحمت فرموده­اند امّا یقیناً عالَم حضور، عالَم دیگری است و مکتوبات ما تا سخن استاد فضای دیگر.

پیشنهاد و انتقاد شما خوبان در هرچه نزدیک­تر کردن این دو فضا موجبات خرسندی گروه علمی حضرت نرجس خاتون(سلام اللّه علیها) را فراهم می­آورد.

گروه علمی حضرت نرجس خاتون(سلام اللّه علیها)

حوزه علمیّه امام مهدی(عجّل اللّه تعالی فرجه الشّریف)

  Hazratenarjes.s@gmail.com