نمی‌گوییم نباید استراحت باشد. اشتباه نشود، کسی بگوید: پس دیگر تلویزیون نبینیم، همه چیز تحریم. امّا چه چیزی ببینیم که ضمن این‌که استراحت می‌کنیم، یک چیزی هم بیاموزیم.

یک بار یکی از اولیاء خدا گفت: اگر بعضی از این برنامه‌هایی که تلویزیون می‌گذارد، باشد، خوب است، باید تشویق کنیم مردم ببینند. چند نفری در محضر ایشان بودیم، همه تعجّب کردیم، گفتیم: آقا! چه برنامه‌ای؟ فرمودند: این برنامه مثل‌آباد[1]، عبرت‌آموز است، وقتی شخص به اصطلاح استراحت می‌کند، چیزی هم یاد می‌گیرد.

بعد ایشان فرمودند: تمثیل این قضیه این است: «فَإِذا فَرَغْتَ فَانْصَب‏»[2]. همین که فارغ شدی بلافاصله خود را به خدا نصب کن. ما تصوّر می‌کردیم منظور از این آیه این است که اگر از چیزی فارغ شدی، نماز بخوان، یا مثلاً دعا بخوان. فرمودند: تمثیل این است که در موقع فراغتت هم باید یک چیزی باشد که تو را نصب به خدا، نصب به معرفت‌شناسی و منتسب به مقام انسانیّت کند.

این‌که امام راحل عظیم‌الشّأن(اعلی اللّه مقامه الشّریف) بیان فرمودند: ما با سینما مخالف نیستیم با فحشا مخالفیم، یا فرمودند: صدا و سیما یک دانشگاه است، منظور این است که یک چیزی یاد بدهد. حالا من بنشینم چیزهای بیهوده نگاه کنم. گاهی انسان وقتی با خودش خلوت می‌کند، خودش خجالت می‌کشد که مثلاً چرا من این‌ها را نگاه کردم. این سریال‌هایی که هیچ درونش نیست. گاهی متأسفانه یک پند که به انسان نمی‌آموزد، هیچ، برعکس، به زن یاد می‌دهد که بی‌حیا شود، به زن و شوهر، پرخاشگری و حرمت‌شکنی را یاد می‌دهد. ما هم به تعبیر همین اهل سینما، تو حس می‌رویم، باورمان می‌شود که باید زندگی ما این‌طور باشد.

کما اینکه مع الاسف و هزاران بار باید بگوییم مع الاسف، کسانی که ماهواره می‌بینند، فکر می‌کنند الآن در اروپا و آمریکا هستند - که البته بنده اروپا رفتم، خود آن‌ها هم این‌طور نیستند که در فیلم‌هایشان نشان می‌دهند، با این بزکها و ...، خیلی ساده‌اند - بعد طوری جلوه می‌دهند که وقتی فرد بیرون می‌آید، فکر می‌کند واقعاً این‌جا هم آن‌جاست. پس روی فکر و روش و منش انسان اثر می‌گذارد، عزیز دلم!

معرفت النفس – 16/12/92