باید علم توأم با تدبیر باشد که ایشان(آیت‌الله شاه‌آبادی(اعلی اللّه مقامه الشّریف)) هم همین را فرمودند. هر چه ما مصرف‌کننده باشیم، عامل می‌شود برای این که دشمن را به تدبیر بیاندازیم، در حالی که ما باید مدبّر باشیم.

تلاش هم باید یک تلاش اساسی و کاربردی باشد والّا همان‌طور که فرمودند یک دست و پازدنی است. همان‌طور که بیان می‌فرمایند، مثالش همین آوردن کالاهای آن‌هاست و نهایت کاری که می‌کنیم همین باشد ‌که آن‌ها را مونتاژ کنیم. ‌این به درد نمی‌خورد. این همان تلاش مذبوحانه‌ای است که ما داریم انجام می‌دهیم.

اصلاً جالب است، می‌گویند: تلاش مذبوحانه. مذبوحانه، از ذبح است. ‌تلاش ما یک تلاش مذبوحانه است، ‌یعنی فایده ندارد، ‌آخرش ذبح می‌شوی، ‌بی‌خودی تلاش نکن، ‌مثل گوسفندی که ذبح می‌شود، این‌جا هم همین حالت را دارد.

پس باید حتماً علم توأم با عمل باشد و کمال در تلاش است، ‌تلاش علمی و عملی.

لذا می‌فرمایند: اگر کسی این کار را نکند و فکر کند که ما داریم مصرف می‌کنیم و الآن هم که همه چیز موجود هست، ‌دیگر چه نیازی دارد که ما خودمان تولید کنیم، اشتباه است.

دو مرحله است: یکی این‌که آن چیزی که آن‌ها دارند، ما باید تولیدکننده آن باشیم که این یک بحث است و نباید از آن غافل شویم. امّا الآن دارند فریب دیگری را به ما می‌دهند و مدّت زیادی است که این فریب را می‌بینیم و آن این که می‌گویند: ‌آن‌ها که دیگر تولید کرده‌اند، ما خیلی هنرمندیم، بیاییم خودمان یک چیز جدید تولید کنیم!

ما نباید فریب بخوریم. اوّلاً آن‌چه که آن‌ها تولید کرده‌اند، ‌باید خودمان تولید کنیم نه مونتاژ. ثانیاً به سمت این ‌برویم که چیز جدیدی را هم تولید کنیم؛ یعنی ضمن این که ابتکار در تولیدی که آن‌ها داشته‌اند، داشته باشیم، ‌شیء جدیدی را هم تولید کنیم، این نکته مهمّی است. تولید کردن شیء جدید میسور نخواهد شد الّا به این که آن چیزهایی را که آن‌ها تولید کرده‌ند، ‌ما خود تولید کنیم.

الآن ببینید در موشک‌سازی، ما در ابتدا همان‌هایی که آن‌ها ساخته بودند، ‌مجدّد تولید کردیم و حالا آمدیم شیء جدید تولید ‌کنیم. ‌اگر این کار را نکنیم و فقط و فقط بنشینیم، بگوییم: آن‌ها که درست کرده‌اند، ‌ما اگر راست می‌گوییم برویم چیز جدیدی تولید کنیم، آخرش هم باز مصرف‌کننده‌ایم.

شذرات المعارف- 26/10/90