آن که برای خدا کار نکند، دائم دغدغه دارد، امّا آن که برای خدا باشد، آرام است؛ چون برای خدا کار را انجام داده و به آن کار به عنوان تکلیف الهی نگاه کرده، دائم می­گوید: تکلیف امروز من چیست؟ آن را انجام می‌دهم.

گاهی که متأسفانه حبّ دنیا و هوی وهوس جلو می‌آید و اخلاص نیست، می‌بینیم برای دو روز ظاهری دنیا کارهایی می‌کنند که معلوم می‌شود این‌ها برای خدا نیامده­اند. یک موقعی همدیگر را بیخود و بی‌جهت می‌کوبند، برای این که بخواهند دو روز دنیا ریاست داشته باشند.

مولی‌الموالی(علیه الصّلوة و السّلام) در یکی از فرمایشات خود، بعد از بیان نکاتی می‌فرمایند: « إِنَّ اللَّهَ» ... «وَ شَدَّ بِالْإِخْلَاصِ وَ التَّوْحِیدِ حُقُوقَ الْمُسْلِمِینَ فِی مَعَاقِدِهَا»[1] عزّوجلّ، ذوالجلال و الاکرام، حقوق مسلمین را با اخلاص و یکتا‌پرستی و توحید گره زده است.

بزرگان این فرمایش حضرت را توضیح دادند و فرمودند: یعنی لازمه اخلاص و یکتا پرستی، حفظ حرمت حقوق مسلمین و زیر پا نگذاشتن آن‌هاست.

برای دنیا به کسی دروغ نبندیم. یک موقعی بیخود و بی‌جهت پرونده‌سازی می‌کنند که به تعبیر عامیانه طرف را از میدان به در کنند.

جالب است، یکی از دوستان که از مسئولین هستند، بیان فرمودند: فردی که خیلی چهره موجّهی هم هست برای نمایندگی مجلس در همین دوره کاندید شد. نواری را آوردند، گفتند: این آدم می‌خواهد نماینده بشود؟ گفتند: چطور؟ گفتند: نگاه کنید در این نوار چندین بار، این شخص می‌گوید: من جمهوری اسلامی را دوست ندارم! آقایان، تعجّب کرده بودند. بالاخره یک موقعی ایشان رزمنده هم بود و ... .

یکی از همین حقوق‌دانان محترم شورای نگهبان، این شخص را دعوت می‌کند، می­گوید: این چه حرفی است که تو گفتی؟ آن شخص نوار اصلی را می­آورد، می‌بینند: بله، درست است ایشان سه مرتبه هم گفته من جمهوری اسلامی ایران را دوست ندارم، امّا در آخر گفته: من به جمهوری اسلامی ایران عشق می‌ورزم! امّا بی‌تقوایی کاری کرده که این یک تکّه را قطع کنند و ... . حبّ به دنیا همین است.

بیان کردیم، مولی‌الموالی(صلوات اللّه و سلامه علیه) فرمودند: «کَیْفَ یَسْتَطِیعُ الْإِخْلَاصَ مَنْ یَغْلِبُهُ الْهَوَى» کسی که هوی و هوس بر او چیره شده، چطور می‌تواند به اخلاص برسد؟ «کَیْفَ» چطور می‌تواند استطاعت اخلاص را داشته باشد؟ آیا کسی با هوی و هوس می‌تواند مخلص شود؟! برعکس، کارش به جایی می‌رسد که چون اخلاص در ایمان ندارد، دینش هم یک موقع از دست می‌رود، همان که عرض کردیم «مَن خَلَصَ ایمانُهَ اَمِنَ دینُهُ».

خیلی مواظب و مراقب باشیم. آن که برای خدا خالص است، فقط تکلیف را انجام می­دهد،‌ هرچه شد، شد. امّا اگر کسی تکلیف را ندانست و هوی و هوس و نفس امّاره بر او غالب شد، طبیعی است در مقابل دین و در مقابل امام‌المسلمین می‌ایستد.