مطلب دیگر که تاریخ طبری هم نوشته، منتهی می­­گوید: این را بیان کردند ولی این، یکی از آن تهمت­های آشکار است، مربوط به محلّی به نام جحفه است؛ یعنی همان غدیر خم که پیامبر عظیم­الشّأن(صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) بیان فرمودند: «من کنت مولاه فهذا علی مولاه». شیعه و اهل جماعت نوشتند: اوّل کسی هم که آمد و «بَخْ‏ بَخْ‏ لَکَ یَا عَلِی»^[15] گفت، دوّمی بود و بعد اوّلی آمد.

امّا اوّلی و دوّمی و ابوعبیده یک مثلثی تشکیل دادند و سوگند خوردند که دیگر نگذارند این انتخاب پیامبر(صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) عملی شود، بعد قصد قتل پیامبر(صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) را کردند. لذا در محلّی به نام عقبه که جای خطرناکی هم بود، شتر پیامبر(صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) را رم دادند. نزدیک بود پیامبر(صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) بیافتند که به اذن الله تبارک و تعالی شتر نگاه داشته شد و جرقه­ای در آن­جا زده شد تا این­ها دیده شوند.

جالب این هست که سلمان و اباذر دیدند امّا پیامبر(صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) فرمودند: هیچ بیان نکنید. باز برای این که در این قبائل اختلاف نیافتد، مجبور بودند بیان نکنند. چون این‌ها اعلام کرده بودند ما جزء خودی‌ها هستیم و به تعبیری الآن آمده بودند جزء خودی‌ها شده بودند.

اگر یک موقعی اباسفیان می‌آمد، این­قدر مهم نبود که برملا نکنند؛ چون اباسفیان تازه بعد از فتح مکّه مسلمان شده بود. امّا عرض کردیم در آن­جا هم چون پیامبر(صلّی اللّه علیه و آله و سلّم)، پیامبر رحمت هست، فرمودند: هر کس می‌خواهد در امان باشد، به خانه اباسفیان برود!

امّا این‌ها از کسانی بودند که به ظاهر جزء اوّلین­ها و خودی‌ها بودند و این دردناک است! لذا الآن را نبینید که من و شما یک ابابکر و عمر و عثمانی می‌گوییم و می­دانیم چه کردند. اگر من و شما زمان پیامبر(صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) و در آن غبارها و فتنه­ها بودیم، معلوم نبود کدام طرفی باشیم!

لذا وقتی امیرالمؤمنین(علیه الصّلوة و السّلام) به بعضی‌ها که شنیده بودند، گفتند: مگر نشنیدید که پیامبر(صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) فرمودند: «من کنت مولاه فهذا علی مولاه»؛ آن­ها پیش خوددو دو تا چهار تا کردند و گفتند: بالاخره این‌ها با هم قوم و خویش هستند، بالاخره این پیرمردتر هست و جزء کسانی است که السابقون السابقون هست، لذا در خانه رفتند!

حتّی طوری شد که بی‌بی دوعالم(علیها الصّلوة و السّلام) آمدند و به امیرالمؤمنین(علیه الصّلوة و السّلام) بیان کردند: من را به درب خانه­های آن­ها ببر. امیرالمؤمنین(علیه الصّلوة و السّلام) بردند امّا صدای ‌بی­بی دو عالم(علیها الصّلوة و السّلام) را هم که می‌شنیدند، می‌گفتند: فردا می­آییم، ولی فردا که می­شد، نمی‌آمدند! یعنی واقعاً فضا، غبارآلود بود. معلوم نبود اگر ما هم آن موقع بودیم، چطور رفتار می­کردیم!