حضرت حجّت(روحی له الفداء) می­فرمایند: آن موقع که من ظهور کردم، دیگر توبه فایده­ای ندارد و بازگشت معنایی ندارد.

لذا اگر می­خواهیم جدّی یار و ناصر آقا باشیم، کد را خود حضرت حجّت(‌صلوات اللّه علیه و عجّل اللّه تعالی فرجه الشّریف) فرمودند و آن این است: آن امری که محبّ باید انجام دهد، اجتناب از گناه و هر چیزی است که خوشایند ایشان نیست.

هر چه محبوب بدش بیاید، گناه می­شود. همین است که عرض کردم اولیاء الهی می­گویند: گناه، کبیره و صغیره ندارد. خود مولا کد را داده است: از هر چه ما کراهت داریم، باید دور شوید تا اسمتان در طومار نوشته شود و بتوانید جزء سربازان باشید. چون موقع ظهور دیگر دیر است و توبه و پشیمانی از گناه دیگر فایده­ای هم ندارد، تازه برعکس انسان کیفر می­بیند و نجات دهنده­ای از عقاب ما نیست. مولا می­گوید: تو که یک عمر می­گفتی من سرباز آقا هستم، تو و گناه؟! نمی­دانستی ما از آن­چه کراهت دارد، بدمان می­آید؟!

منبع: جلسه 173 درس اخلاق حضرت آیت الله دکتر روح الله قرهی(مدّ ظلّه العالی) در تاریخ 07/02/90