فقط مخلصین عالم هستند که از یک لحظه غفلت می­ترسند و لذا دائم مراقب هستند. امّا مابقی احتمال دارد یک لحظه غفلت کنند.

این مطلب را بارها عرض کردم و کد بسیار بسیار مهمّی است که باید در ذهن­مان یادداشت کنید و تکرار کنیم و آن این است: هر کس ولو به لحظه­ ای تصوّر کند کسی شده است، همان لحظه، لحظه سقوط اوست.

وای که هرچقدر بالاتر برود و آن‌وقت چنین تصوّری کند، بدتر است! اگر کسی از یک پلّه بیافتد، مرگی در آن نیست. اگر از یک طبقه بیافتد، احتمال شکستگی است. امّا اگر کسی از یک برج بزرگ بیافتد، طبیعی است که تکه تکه می­شود. لذا بی ­دلیل نیست بزرگان، اعاظم و عرفای ما، خصّیصین حضرت حقّ، دائم در اضطراب، ناله و فغان هستند. چرا؟ برای این­که مواظب هستند تا ولو به لحظه­ ای غافل نشوند.