وجود مقدّس مولی­الموالی، امیرالمؤمنین، اسدالله­الغالب، علی­بن­أبی­طالب(صلوات اللّه و سلامه علیه) بیان می­فرمایند: «تَصْفِیَةُ الْعَمَلِ أَشَدُّ مِنَ الْعَمَلِ تَخْلِیصُ النِّیَّةِ عَنِ الْفَسَادِ أَشَدُّ عَلَى الْعَامِلِینَ مِنْ طُولِ الْجِهَادِ»^[1] تفصیه و خالص کردن عمل، سخت­تر از خود عمل است.

نفس امّاره می­آید، وسوسه­گران می­آیند، شیطان ملعون می­آید؛ وقتی مأیوس شد، دید که نمی­شود او را منحرف کرد، او اهل عبادت شده است، عمل او عمل خوبی است و هر چه تلاش و کوشش کرد، او گناه نمی­کند و دست از عمل خوب برنمی­دارد، راه را در این می­بیند که نفوذ در عمل کند و به این مطلب امید می­بندد. یک مطلب این است که می­گوید: کیست در عالم مثل تو که این­قدر اشتیاق به عمل خیر داشته باشد؟

[1] فروع کافی، ج: 8، ص: 24