عرض کردم در آن روایت شریف بیان شده که مولی­الموالی(صلوات اللّه و سلامه علیه) می­فرمایند: یا رسول الله! یک کسی اهل صیام است و در آن حال اهل قیام هم هست و نماز می­خواند، شیطان سراغش می­آید و به او می­گوید: تو اهل ریایی، نباید این کار را می­کردی.

پیامبر(صلی اللّه علیه و آله و سلّم) می­فرمایند: اگر یکی از شما این وسوسه برایش به­وجود آمد، - معلوم است این، وسوسه است «الوسوسة فی الرّیاء»، اصلاً این روایات در ذیل وسوسه در باب ریاست - در این حال این طور عمل کند، بگوید: خدایا! به تو پناه می­برم.

لذا درمان وسوسه، پناه بردن به پروردگار عالم است. به همین خاطر است که حضرت می­فرمایند: در چنین حالتی بگوید: «أَعُوذُ بِکَ أَنْ أُشْرِکَ بِکَ شَیْئاً وَ أَنَا أَعْلَمُ وَ أَسْتَغْفِرُکَ لِمَا لَا أَعْلَم» خدایا! پناه می­برم به تو از این که در این عملم برای تو، کسی و شیئی را شریک قرار بدهم - فارسی هم می­توانید بگویید - بگو: خدایا! به تو پناه می­برم که دانسته چیزی را شریک تو قرار بدهم «وَ أَنَا أَعْلَمُ» و یا ندانسته «وَ أَسْتَغْفِرُکَ لِمَا لَا أَعْلَم»، یعنی از این که دچار ریای خفی (ریایی که معلوم نیست) شوم، به تو پناه می­برم.