آیت­الله العظمی مرعشی نجفی(اعلی اللّه مقامه الشّریف) تعریف می­فرمودند: محضر آیت­الله میرزا جواد آقای ملکی تبریزی(اعلی اللّه مقامه الشّریف) بودیم، شخصی آمد، گفت: آقا! اصلاً چرا ما گناه می­کنیم؟ دلمان می­خواهد گناه نکنیم، امّا چرا گناه می­کنیم؟

ایشان فرمودند: برای این­که خودتان را نمی­شناسید. اگر خودتان را می­شناختید، دیگر گناه نمی­کردید.

پس علّت العلل ذنب، نشناختن انسانیّت خود انسان است. اگر انسان قدر و منزلت خود را می­فهمید، اصلاً گناه نمی­کرد. چون خودمان را نمی­شناسیم، اعضا و جوارح را در اختیار شیطان و ابلیس و نفس دون؛ نفس اماره می­سپاریم.

حرف بسیار عجیبی است. اگر در فرمایش ایشان تأمّل کنیم، جدّاً غوغاست. چون خودمان را نمی­شناسیم گناه می­کنیم. اگر خودمان را می­شناختیم، هرچه این معرفت به خود بیشتر می­شد، نه تنها گناه نمی­کردیم بلکه مثل اولیاء خدا از اسم گناه هم متنفّر می­شدیم، از اسمش هم بدمان می­آمد.

معرفت النفس 2/12/92