|
پایگاه اطلاع رسانی یاوران امام مهدی
(عج)
www.emammahdy.com
یکشنبه 9 دی 1403
کداساسی اخلاق 111/ راه طهارت مال
کاسب های حلال خور برای طهارت مال خود چه می کردند؟
برای همین است اولیاء خدا کارهایی میکردند که شاید ما آنها را شوخی بگیریم و باورمان نشود، یا احساس کنیم واجب نیست. البته صورت ظاهرش هم واجب نیست امّا آنها مراقبه عجیبی داشتند. کاسبهایی که حلال خور بودند مثل مرحوم چلویی(اعلی اللّه مقامه الشّریف)، مرحوم آشیخ رجبعلی خیاط (اعلی اللّه مقامه الشّریف)، مرحوم حاج قاسم آفتابهساز - که عرض کردم یک موقعی آیتالله انصاری همدانی(اعلی اللّه مقامه الشّریف) آمد، او چه کرد و ... - سه کار میکردند:
یک: خمسشان را روزانه حساب میکردند.
دو: با همه مراقبه و احتیاطاتی که داشتند، اگر یک موقع احتمال میدادند شبههناکی در مالشان به وجود آمده با این که نبود امّا از باب احتیاط؛ مقداری از مالشان را برای این که نکند یک شبههای در آن افتاده باشد، به عنوان ردّ مظالم کنار میگذاشتند.
سه: باز از آنچه که داشتند، یک مقدار انفاق میکردند.
بعد از این سه کار، هر چه باقی میماند، استفاده میکردند - البته این کارها متعلّق به آنهاست. بعضی اگر بشوند، میگویند: اینها افراط است. لذا امکان دارد من وشما چنین حرفی را هم بزنیم امّا ما میخواهیم بگوییم «إِذَا أَرَادَ اللَّهُ بِعَبْدٍ خَیْراً أَعَفَّ بَطْنَهُ وَ فَرْجَهُ» یعنی چه - لذا این افراد اینگونه مراقبه میکردند که نکند مالشان به کوچکترین شبههای آلوده شود. چون در روایات داریم سرعت لقمه در روح و جسم، آنقدر زیاد است که اصلاً قابل تبیین نیست. یعنی به قدری اثر میگذارد که نمیشود بیان کرد که چقدر حال بدی را برای بعضیها به وجود آورده. لذا اینها از نکات بسیار مهمّی است.
|
|
|