یکی از خصائص یاران وجود مقدّس آقا، مولا، سیّد، صاحب و سالارمان، حضرت حجّت­بن­الحسن المهدی(صلوات اللّه وسلامه علیه و عجّل اللّه تعالی فرجه الشّریف) دوری جستن از هر نوع گناه است. اولیاء الهی و خصّیصین حضرت حق، همه متّفق­القولند که کوچکترین گناه شاید انسان را از مقام سربازی بیاندازد الّا به توبه که همان بازنگشتن به گناه است و این عجیب است که خود هر گناهی عامل می­شود حبّ وجود مقدّس آقا، در دل انسان کم شود. این را خود مولا فرمودند، فرمودند: آن کسانی که محبّ ما هستند، اعمالشان را مواظبت می­کنند که گناه انجام ندهند چون ظهور من ناگهانی است، فُجعه است و ای بسا بواسطه­ی گناه، آن لحظات دیگر دیر شده باشد و شما جزو کسانی نباشید که ادّعای حبّ می­کردید و از سربازان ما نباشید.

 لذا نکته­ بسیار عالی را، آن مرد الهی و عظیم الشّأن، آیت­الله مقدّس اردبیلی(اعلی اللّه مقامه الشّریف)‌ که بالجدّ مقدّس بود، بیان فرمودند، ایشان فرمودند: محبّین و سربازان حضرت که دلشان می­خواهد اسمشان به عنوان سرباز در طومار آقا ثبت و ضبط شده باشد، دائم مراقبند که یک گناه انجام ندهند. آن­ها حالی عجیب دارند و از گناه فراریند.

 وجود مقدّس صاحب العصر و الزّمان، مهدی موعود(‌صلوات اللّه علیه و عجّل اللّه تعالی فرجه الشّریف) می­فرمایند: «..فَلیَعمَل کُلِ إمرِءٍ مِنکُم بِما یَقرُبُ بهِ مِن مَحَبَّتِنا وَ یَتَجَنَّبُ ما یُدنیهِ مِن کِراهَتِنا وَ سَخَتِنا فَاِنَّ اَمرِنا بَغتَةً فَجعَة حین لا تَنفَعَه التَوبَه و لا یُنجیهِم مِن عِقابِنا نَدَمُ الی توبه..» بعد دعا فرمودند: «..واللّهُ، یُلهِمُکُمُ الرُّشد و یَلطِفُ لَکُم فی التَوفیق بِرَحمَتِه»[1] (این در باب حبّ به حضرت است. ای محبّین! نشانه­ی حب چیست؟ دوری از گناه.) حضرت فرمودند: هر یک از شماها باید کاری کند که او را به محبّت و دوستی ما نزدیک کند. «..فَلیَعمَل کُلّ إمرءٍ مِنکُم بِما یَقرُبُ بهِ مِن مَحَبَّتِنا..»

معمولاً حبیب دوست دارد کاری را که محبوبش می­خواهد انجام دهد. اگر کسی خدا را دوست دارد باید ببیند پروردگار عالم چه می­خواهد؟ عجیب است خود ذوالجلال و الکرام بالصراحه فرمود: «اِن کُنتم تُحِبّونَ اللّه فَاتَّبِعونی یُحبِبکُمُ اللّه و یَغفِر لَکُم ذُنوبُکُم» اگر راست می گویید خدا را دوست دارید؛ تبعیّت کنید.

مولا می­فرمایند: هر کدام از شما باید کاری کند که او را به محبّت و دوستی ما نزدیک کند؛ نه کاری که از ما دور شود! بعد حضرت بالصراحه می­فرمایند: «وَ یَتَجَنَّبُ ما یُدنیهِ مِن کِراهَتِنا وَ سَخَتِنا» باید از آنچه که ما خوشمان نمی­آید و موجب کراهت و خشم ما است اجتناب کند و دوری جوید. چرا؟ حضرت می­فرمایند: «..فَاِن اَمرَنا بَغتَةٌ فَجعَة حین لا تَنفَعَه التَّوبَه..» برای اینکه امر ظهور ما ناگهانی فرا می رسد؛ آن وقت دیگر توبه و بازگشت سودی ندارد.

 عزیزِ عزیزان؛ از قبل، سربازانش را انتخاب می­کند. عزیزِ عزیزان، لشگرش را قبل از ظهور انتخاب می­کند. خصوصیّت لشگریان آقا، به فرمایش خود آقا این است: آن­چه که آقا دوست دارند، انجام ­دهند و از آن­چه که آقا بدشان می­آید و غضب آقا را بوجود می­آورد، باید اجتناب کنند «..وَ یَتَجَنَّبُ ما یُدنیهِ مِن کِراهَتِنا وَ سَخَتِنا..».

حضرت می­فرمایند: ظهور من ناگهانی است، یکباره رخ می­دهد، علاماتی دارد امّا هیچ کس نمی­تواند وقت دقیق تعیین کند «کَذَّبَ الوَقَّاتون» آن­هایی که بخواهند وقت دقیق تعیین کنند، کذّابند، دروغ گویان عالمند. حضرت می­فرمایند: آن موقع دیگر بخواهی از گناه بر­گردی هیهات! دیر شده. «..لا تَنفَعهُا التَّوبة.»

 آیت­الله العظمی مقدّس اردبیلی(اعلی اللّه مقامه الشّریف) دائم این تذکار را به شاگردانشان و خصّیصینشان می­دادند که «إِجتَنِبوا مِنَ الذُّنُوب و أَنتُم انصارَ مولانا صاحب العصر» از گناه اجتناب کنید چون شما یاران مولایمان هستید. فرمایش ایشان یعنی همین فرمایش قطب عالم امکان، که اگر کسی به گناه مشغول باشد، در طومار سربازی آقا نوشته نمی­شود. ظهور ناگهانی است، دیگر توبه معنی ندارد. پس عزیزان! سربازی را قبل می­گیرند.

آن مرد الهی، آیت­الله العظمی ادیب(اعلی اللّه مقامه الشّریف) به خصّیصینشان فرموده بودند: اینکه دعای عهد را می­خوانیم و می­گوییم اگر مردیم از قبر بیرون بیاییم و شمشیرها و سلاح­هایمان در دستمان در رکاب آقا باشیم؛ یعنی اینکه حضرت، سربازی را زمان ظهور نمی­گیرد، از قبل می­گیرد.