حضرت می­فرمایند: دیگر آن موقع که من ظهور کردم، توبه فایده­ای ندارد، بازگشت دیگر معنایی ندارد. لذا اگر می­خواهیم جدّی یار و ناصر آقا باشیم، کد را خود حضرت حجّت(‌صلوات اللّه علیه و عجّل اللّه تعالی فرجه الشّریف)‌  فرمودند. آن امری که محبّ باید انجام دهد اجتناب از گناه است و به فرموده خود حضرت: «مِن کِراهَتِنا» نه گناه، هر چیزی که من بدم بیاید و خوشایند من نیست، آن را انجام ندهد.

معمولاً انسان، دنبال این می­گردد که محبوب من از چه چیزی خوشش می­آید؟ از هر چه بدش بیاید، آن را گناه می­داند. هر چه محبوب دل بدش بیاید، گناه می­شود. همین است که عرض کردم اولیاء الهی می­گویند: گناه، کبیره و صغیره ندارد. خود مولا کد را داده است: از هر چه ما کراهت داریم، باید دور شوید تا اسمتان در طومار نوشته شود و بتوانید جزء سربازان باشید. چون موقع ظهور دیگر دیر است و توبه و پشیمانی از گناه دیگر فایده­ای هم ندارد، تازه برعکس انسان کیفر می­بیند. «و لا اُنجیهِ بِالٛعِقابِنا» نجات دهنده­ای از عقاب ما نیست. مولا می­گوید: تو که یک عمر می­گفتی من سرباز آقا هستم، تو و گناه؟! نمی­دانستی ما از آن­چه کراهت دارد، بدمان می­آید؟

آن کنز خفی الهی، آیت­الله مولوی قندهاری به نقل از آیت­الله آسیّد ابوالحسن اصفهانی(اعلی اللّه مقامهما الشّریف)‌، آن مرجع عظیم­الشّأن و یکّه تاز که از وجود مقدّس آقا توقیع دارند، نکته­ جالبی را می­فرمودند. ایشان می­فرمودند: من حداقل مکروهات را برای اهل علم حرام می­پندارم.

به ایشان می­گفتند: آقا جان! مکروه اسم آن رویش است، مکروه، حرام هم حرام است. چطور می­فرمایید: مکروه، حرام است؟ فرمودند: برای اینکه مکروه باعث می­شود ما از سربازی آقا خط بخوریم؛ چون خود مولا فرمودند: «کراهتنا». بعد فرمودند: نمی­توانم، جرأت ندارم، مردم به عسر و حرج می­افتند و الّا برای همه فتوا می­دادم مکروه حرام است.

بعد حضرت فرمودند: «واللّه یُلهِمُکُم الرُّشد بِرَحمَته» خداوند رشد و هدایت مطلوب را به شما الهام فرمود. یعنی بفهمید چه خبر است؟ بفهمید این گناه است که شما را از من دور کرده است. کارهایی را که دوست ندارم انجام ندهید، آن­ها شما را از من دور کرده است. «وَ یُلطِفُ لَکُم بِتَوفیق الرَّحمَةِ» و پروردگار عالم به لطف خودش، شما را به بهره­وری از رحمت­هایش توفیق بخشیده است.

 حضرت شیخناالاعظم، مفید عزیز(روحی له الفدا و سلام اللّه علیه) فرمودند: منظور از بهره­وری از رحمت­های مولا، وجود مقدّس خودشان است؛ یعنی خدا لطف کند بفهمید و با دوری از گناه و هدایت مطلوبی که خدا به شما الهام می­کند، بتوانید از من بهره برداری کنید.

حیف است حجّت خدا روی زمین باشد، انسان نتواند از او بهره وری کند. اولیاء الهی، چرا حجّت­های ما هستند؟ چون آن حضرات متّصل به حجت­الله هستند. خود مولا فرمودند: این­ها حجّت بر شما هستند «و أَنَا حُجَّه اللّه» این فرمایش خود مولاست. که در باب حجّت شناسی عرض کردیم.

عزیزان! اگر می خواهیم جدّی سرباز آقا باشیم، از همین الان تصمیم بگیریم آنچه که دل مولا را می­لرزاند و نگرانش می­کند، انجام ندهیم و آنچه  مولا را خوشحال می­کند انجام دهیم.

مثلاً دیدید، وقتی کسی ازدواج می­کند، از قبل غذایی را دوست نداشت امّا حالا که خانم درست می­کند، آن را می­خورد یا قبل عطری را دوست داشت امّا حالا خانم می­گوید: این عطر را دوست ندارم، ترکش می­کند، با اینکه آن عطر محبوبش بوده است. ما بیبینیم مولایمان چه می­خواهد، همان را انجام دهیم. چه چیزی دل مولایمان را می­رنجاند و وجود نازنینش را ناراحت می­کند، انجام ندهیم.

حضرت شیخنا الاعظم، مفید عزیز(روحی له الفدا و سلام ﷲ علیه) به سیّد مرتضی فرمودند: اینکه انسان از مولا دور می­شود به دلیل این است که مولا را می­رنجاند، دلیل این است که هفته­ای دو بار پرونده به دست مولا می­رسد، ملک پرونده­ها را دانه دانه می­دهد آقا نگاه کند، به سرعت نور می­ماند. مولا پرونده­های محبّین و شیعیان را می­بیند، انتظار ندارد، گاه حضرت برای اینکه آن ملک، پرونده محبّین را نبیند، آن را از چشم او دور نگه می­دارد، ولی آرام گریه می­کند که تو چرا؟ این دل آقا را می­رنجاند.

 پس اگر گناه کردیم بدانیم از طومار، حذف می­شویم. بدانیم سربازی را الان می­گیرند نه زمان ظهور. هشدار بزرگ، بیدار شویم. اگر می­خواهیم جزء سربازان آقا باشیم، باید از کبیره و صغیره فرار کنیم، همان­طور که اولیاء فرار می­کردند.