خدا باز هم برای برگشتن، بهانه قرار می­ دهد. شب جمعه یک شب بود امّا بعد ایّامی را قرار می­ دهد، شب و روز ماه رجب المرجّب، ماهی که اگر انسان یک عمر گناه کرده باشد با گفتن« اَستَغفِرُاللّه رَبّی وَ اَتوبُ اِلَیه» ذوالجلال والاکرام می­فرماید: به عزّت و جلالم گناهانش را می­ آمرزم. ماهی که پروردگار عالم به عنوان أصب؛ یعنی ریختن رحمت ذوالجلال والاکرام بر بندگانش قرار داد. ذوالجلال والاکرام بندگانش را دوست دارد و به آن­ها عشق می­ورزد. لذا ماه رجب  ماه خدا می­شود، که هر کس در این ماه رجب المرجّب بیشتر از همه­ ایّام استغفار کند، ذوالجلال والاکرام به او علاقه دارد. استغفار یعنی برگشت به سوی خدا، آشتی کنان بین انسان و خدا.

 لذا ماه رجب، ماه شستشوی گناهان است و ماه شعبان، ماه پوشیدن لباس تقواست، برای اینکه می­خواهیم در ماه مبارک رمضان، به ضیافت الله، به مهمانی خدا برویم. اگر شما را در مهمانی خصوصی و مهم دعوت کردند، رسمش این است انسان بهترین لباسش را بر تن می­کند، طبیعی است قبلش آن لباس­های کثیف را می­کَنَد و استحمام می­کند، لباس نو می­پوشد، بهترین لباس­هایش را در بهترین مجالس می­پوشد و وارد آن مجلس می­شود.

ماه ضیافت الله در پیش است، ماه مهمانی خدا. ماهی که یک عدّه­ از اولیاء مثل مقدّس اردبیلی(اعلی اللّه مقامه الشّریف)‌ که بالحقّ مقدّس بود، دعوت­نامه کتبی را به دست می­گرفت. «کُتِبَ عَلَیٛکُمُ الٛصّیام کَما کُتِبَ عَلَی الَذینَ مِنٛ قَبٛلِکُم» [1]منتها قبلش در ماه رجب باید شستشو کنیم. ماه رجب باید روحمان را پاک کنیم. چرک­های روح و این گناهان را با استغفار، روزه و مراقبه بشوییم.

 می­دانید در ماه رجب المرجّب که ماه حرام است گناه دو برابر حساب می­کنند. دلیل چیست؟ خدا می­گوید: من این ماه را ماه غفران قرار دادم، آن وقت تو گناه می­کنی؟ می­دانید اگر قتلی انجام شود، اگر ضرب و جرحی باشد، دیه­اش دو برابر است. همین طور رحمت هم دو برابر است. اگر کار ثوابی انجام دهی ذوالجلال و الاکرام لطف می­کند و آن را دو برابر می­کند، گرچه همیشه رحمت ذوالجلال و الاکرام شامل حال بندگان است امّا خدا دوست دارد بندگانش در این ماه جلو بیایند.

حضرت حق یک شبی مثل شب لیلة الرغائب را قرار داد. چه شبی است که یک عدّه از اولیاء در این شب به جایی رسیده­اند، به آرزوهایشان رسیده­اند. چه شبی است که خدا همین طور نقل و نبات بر سر بندگانش می­ریزد و رحمتش را نازل می­کند، چه شبی است که انسان از این همه لطف خدا، خجل می­شود. شب عجیبی است.

ذوالجلال و الاکرام چون دید خود بندگان نمی ­آیند؛ بهانه درست کرد، ماه رجب را درست کرد و این ماه را، ماه غفران و ماه بازگشت بندگان به طهارت روح قرار داد. ما باید به سمت آشتی کردن با خدا بیاییم. طوری که پاک شویم، ماه شعبان لباس تقوا بپوشیم و بعد خدا بگوید: عزیز دلم! بنده­ام! حالا به مهمانی خصوصی بیا. اوّل پاکمان می­کند؛بعد لباس تقوا به تنمان می­کند، بعد ما را در مهمانی خصوصی می­برد.

 برای همین است دعای اولیاء فقط این بود: «خدایا! ماه مبارک رمضان را دوباره دریابیم.» طول عمر می­خواستند برای درک آن ضیافت الله که عجب ضیافتی برای اولیاء است. عزیزان بوی ماه مبارک رمضان به مشام می­رسد. فقط مع الاسف این بو هنوز به مشام ما گناهکاران نمی­رسد. خدا این ماه رجب را قرار داد که خودمان را پاک کنیم.