|
پایگاه اطلاع رسانی یاوران امام مهدی
(عج)
www.emammahdy.com
یکشنبه 9 دی 1403
کد اساسی اخلاق 162/بیراهه رفتن از طریق عبادت!
مخلصین عالم به رضایت پروردگار عالم و امام نگاه میکنند، نه به دست پروردگار عالم و دست امام .
در باب شرور نفس، مخلصین عالم میگویند: یکی از شرور نفس این است که تو را از طریق عبادت به بیراهه بکشاند.
حضرت شیخنا الاعظم، حضرت مفید عزیز(روحی له الفدا و سلام اللّه علیه) آنقدر زیبا و عالی این مطلب را تبیین کردند که جا دارد دقّت کنید. ایشان میفرمایند: بیراهه رفتن از طریق عبادت این است که این عبادت تو را مشغول به لذایذ ظاهری عبادت کند؛ یعنی تو را به این مشغول کند که ببینی بعد از این دنیا بهشت است. ایشان میفرمایند: این هم از شرور نفس است و مخلصین عالم از این به دور هستند؛ چون مخلصین عالم میگویند: هر چه تو بپسندی؛ «پسندم آنچه را جانان پسندند».
مرحوم آقای فلسفی(اعلی اللّه مقامه الشّریف) نکته بسیار مهمّی را بیان کردند، فرمودند: یک روز محضر آیتالله العظمی بروجردی(اعلی اللّه مقامه الشّریف)، آن مرجع عظیمالشّأن و یکّهتاز بودیم، گفتم: آقا! شما با این مقام و با این که تشیّع را زنده و احیاء کردید و از دین جدّتان حراست نمودید، آیا به ذهن مبارکتان رسیده است که در محضر رسولالله(صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) یا مولیالموالی(صلوات اللّه و سلامه علیه) باشید؟
ایشان فرمودند: نه رسیده و نه خواهد رسید. تعجّب کردم، گفتم: آقا! مگر محضر این بزرگان بودن .....؟! گفت: من فقط و فقط از مولایم، آقایم، حضرت حجّتبنالحسن المهدی(صلوات اللّه علیه و عجّل اللّه تعالی فرجه الشّریف) خواستهام هرچه انجام میدهم، مورد مرضی حضرتش و پروردگار عالم باشد. اگر مرا محضرشان بردند، بردند؛ نبردند، نبردند. ملاک این است: امام و حجّت من از من راضی است یا نه. مخلصین عالم اینگونه هستند.
آیتالله العظمی ادیب(اعلی اللّه مقامه الشّریف) تعبیر بسیار عالی را بیان کردند - این تعبیر را به عنوان کد به ذهنتان بسپارید - ایشان فرمودند: مخلصین عالم به رضایت پروردگار عالم و امام نگاه میکنند، نه به دست پروردگار عالم و دست امام که چه چیزی به آنها میدهند. آنها همینقدر که در چهره مولا، آقاجان، امام زمان(صلوات اللّه علیه و عجّل اللّه تعالی فرجه الشّریف) رضایت ببینند، برایشان کافیست. همینقدر که بدانند پروردگار عالم فرموده است: «راضِیَةً مَرْضِیَّةً»[1] برایشان کافیست. این که به آنها چه میدهد، مهم نیست. مهم این است که مخلصین عالم میخواهند بدانند حضرت حق چقدر از آنها راضی است!
اینها تجارتمأبانه به عبادت نگاه نمیکنند، اینها تاجر نیستند، اینها عبد هستند. اختیار عبد هم به دست مولاست. هرچه مولا بگوید و هرچه مولا بخواهد. مولا هرچه داد، داد. نه میگویند: چه میدهی؟ نه میگویند: چقدر دادی؟ نه میگویند: چرا؟ فقط میگویند: نگاهمان به چهره مولاست تا از چهرهاش بخوانیم که از ما راضی است.
مخلصین عالم اینگونه هستند. آنها نگاه به چهره دارند، نه نگاه به دست. آنها نگاه به دست بخشنده مولا ندارند، گرچه مولا کریم است امّا آنها نگاه به چهره مولا دارند تا بفهمند مولا چقدر راضیست. این برای اولیاء الهی و مخلصین عالم اهمیّت دارد و إلّا چیزهای دیگر برای آنها اهمیّتی ندارد.
|
|
|