. عجیب است ،عجیب است به استثناء آن هم شفاعت ،

آیت الله حاج شیخ جعفر کاشف الغطا ،آن فقیه صمدانی ، آن عارف عظیم الشأن، صاحب کتاب فقه با عظمت که اجنّه از او تقدیر می کردند،ایشان نکته بسیار زیبایی را بیان می کردند،

می فرمایند که :اگر نبود که صراحت روایت است کسی که وفای به عهد نکند گناه کبیره است؛ می شود فهمید که آنقدر آیات راجع به این موضوع هست که به خودی خود هر انسانی که ممیزی حقایق را بشناسد ،می فهمد وفای به عهداگر نشد مبتلای به گناه کبیره شده است.

بعد ایشان می فرماید : من از حالات بعضی از اجنّه و بعضی از بزرگان دیگر متوجه شدم همه امّتی که زمان حضرت ابا عبدالله بودند-خوب گوش بدهید ،خیلی مهم است ،امّت و امام _ الاّ آنهایی که عذر شرعی داشتند ؛ مریض بودند و ناقص العضو بودند ،دستی نداشتند ، پایی نداشتند ،همه ی آنها معذّب به عذاب الهی هستند ولو به اینکه نه در سپاه یزید بودند و نه شاد بودند به قتل ابی عبدالله ،

ایشان می فرماید : فقط لطف خود آقا و شفاعت خود آقاست که اکثر امت رهایی پیدا می کنند و الاّ باید معذّب به عذاب باشند.

عهد بستند ، امام است حتی ایشان می فرماید : منظور از عهد این نیست که ،حتی خودش نامه نوشته باشد . منظور از عهد اینست من در زمان آن امام وقتی قرار می گیرم باید مطیع امام باشم .ولو به اینکه در جبهه شرکت نکرد و در مقابل ابی عبدالله قرار نگرفت ،یک طرفی نشسته ، راضی به قتل ابی عبدالله هم نیست ، حب ّ ابی عبدالله (صلوات الله علیه ) هم در قلبش هست اما چون در رکاب ابی عبدالله نبوده معذّب به عذاب است الاّ به اینکه خود حضرت شفاعت کنند که طبیعی است ، آنها عادتشان احسان و سجیّتشان کرم است.

و سَجِیَیَتُکُم الکَرَم وَ عَادَتُکُمُ الاِحساَن خلّص کلام : لطف دارند ،محبّت دارند .اگر کسی دقّت نکند به این مسئله، گرفتار می شود .