پس کلام معصومین(علیهم صلوات المصلّین) را ملک مقرّب می­فهمد؛ چون متّصل است و وحی را می­برد و می­آورد. بعضی از بزرگان تعبیر خوبی راجع به ملک مقرّب بیان کردند، فرمودند: ملک مقرّب باید همان جبرائیل امین(علیه الصّلوة و السّلام) باشد که قُرب دارد و پیام الهی را می برد و می­آورد و حدّاقل آن این است که حضرت جبرائیل(علیه الصّلوة و السّلام) هم حتماً مِن ملک مقرّب است.

حضرت در ادامه به نبیّ مرسل نیز اشاره می­کنند؛ یعنی او هم کلام معصومین(علیهم صلوات المصلّین) را درک می­کند.

بعد می­فرمایند: یا بنده­ای که خدا قلبش را با ایمان امتحان کرده است. پس مؤمنین حقیقی که خوب امتحانشان را پس دادند، کلام معصومین(علیهم صلوات المصلّین) را می­فهمند. اولیاء الهی هم که می­گوییم همین­ها هستند، قلب آن­ها به ایمان الهی امتحان شده است و صحبت حضرات را خوب درک می­کنند. همه کس قدرت درک کلام آن­ها را ندارند که بگوییم به تیز هوشی است، بلکه برای درک سخنان آن­ها ایمان نیاز است.