اصلاً مخلصین عالم همان گونه که قبلاً هم اشاره شد به واسطه مقام یقینی که دارند، فقط عبادت و اطاعت می‌کنند. اصلاً آن‌قدر لذّت عبادت و اطاعت برای آن‌ها شیرین است که هیچ چیز دیگر برای آن‌ها شیرین نیست - توجّه! توجّه! - حتّی اگر به فرض برای آن‌ها مجیب‌الدّعوه بودن لذّت‌بخش شد، به خاطر این است که هبه خداست، نه اصل اجابت دعا - نکته، نکته خیلی مهمّی است - اصل اجابت دعا برای آن‌ها ملاک نیست، بلکه چون او لطف کرده و هدیه خداست، لذّت­بخش است.

مثلش، مثل این است که وقتی کسی، کسی را دوست داشته باشد، برایش مهم نیست هدیه‌ای که از او می‌گیرد و مرحمتی که به او می‌شود چیست. حتّی اگر یک تسبیح باشد که ظاهراً قیمتی نداشته باشد، برای او بسیار ارزش دارد چون نشان از این است که حبیبش به او توجّه کرده است.

اگر کسی فرض از ساحت قدس مولا، سیّد، صاحب، سالار و آقاجانمان، حضرت حجّت‌بن‌الحسن‌المهدی(صلوات اللّه و سلامه علیه و عجّل اللّه تعالی فرجه الشّریف) حتّی یک تکّه کوچک پارچه به دستش برسد، غوغا می‌کند.

دیدید گاهی بعضی که مشرّف به عتبات عالیات و کربلای معلّی می‌شوند، کاشی کوچک یا سنگی از حرم ابی‌عبدالله(علیه الصّلوة و السّلام) یا قمر منیر بنی‌هاشم(سلام اللّه علیه) هدیه می‌گیرند. وقتی می‌آورد، می‌بوید، می‌بوسد، قاب می‌کند و به آن عشق می‌ورزد. صورت ظاهر قیمتی ندارد امّا می‌گوید: این سنگ یا کاشی، حرم مولایم ابالفضل(سلام اللّه علیه) یا مولایم ابی‌عبدالله(علیه الصّلوة و السّلام) را زینت بخشیده است، به همین خاطر این بوییدنی و بوسیدنی است. مردم خود را به آن تبرّک می‌کنند و عشق می‌ورزند، در حالی که اگر بخواهی قیمت ظاهری بگذاری، قیمت ندارد امّا اصلاً نمی‌شود قیمت معنوی برایش گذاشت.

یک مقدار تربت ابی‌عبدالله(علیه الصّلوة و السّلام) چه ارزشی دارد؟! خاک، خاک است امّا این کجا و آن کجا؟!

میــان ماه من، تا مـــاه گردون                                                            تفـــاوت از زمین تا آسمان است

گرچه مابقی را دیگر نمی‌شود ماه گفت. لذا به همان تربت عشق می‌ورزد. مریض است، از آن شفا می‌گیرد. موقعی که او را درون قبر می‌گذارد، می‌گوید: مقداری تربت بر دهان و سینه من بگذارید؛ چون شرافت این خاک را می‌داند.

لذا اگر به اولیاء خدا، خصّیصین حضرت حق و مقرّبین ذوالجلال و الاکرام هبه‌ای از جانب حضرت حق می‌رسد، عشقشان به خود هبه نیست؛ بلکه عشقشان به صاحب هبه است و چون این مِن ناحیه الله تبارک و تعالی برایشان آمده، کیف می‌کنند. کیفشان این است که پروردگار عالم مرحمت کرده، نه این که من مجیب‌الدّعوه شدم. بلکه این مجیب‌الدّعوه بودن چون مِن ناحیه الله تبارک و تعالی است، برایشان ارزش دارد.