انسان باید آن‌قدر جلو برود که اسماء و صفات الهی در وجود او تجلّی پیدا کند که عبدالله شود. امّا چطور می‌شود انسان به این مقام برسد که یکی از آن مقامات بسیار عالی که پروردگار عالم هم بالصّراحه بیان فرموده، آن کرامت و کریم بودن است، «وَ لَقَدْ کَرَّمْنا بَنِى آدَمَ»^[1][2]؟

راه، فقط یک چیز است: تقوا!

شیخنا الاعظم، حضرت مفید عزیز(روحی له الفداء و سلام اللّه علیه)، به سیّد عظیم‌الشّأن، آیت عظمی، علم الهدی(اعلی اللّه مقامه الشّریف) فرمودند: اوّل مسئله هم این است که انسان بفهمد تقوا در درون خودش است و بیرون به دنبال آن نگردد. لذا آن موقع به خودسازی خودش می‌پردازد. همان‌طور که قرآن هم فرموده: «فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا»^[2][3]. ولی مع‌الأسف انسان به فجوری که درون خودش است، جواب مثبت داده است. در مقام لبیک، به جای این که لبیک به تقوا بدهد، لبیک به فجور داده است.

لذا اوّلین گام در مقام تقوا، این است: آنچه را که از فجور در درون اوست، بیرون کند. لذا اولیاء خدا فرمودند: مقام اوّل، مقام تخلیه است. تخلیه یعنی انسان بداند در درونش فجور است. لذا اوّل از همه، باید معرفت و آگاهی داشته باشد که همان‌گونه که در وجود ما، تقوا است؛ جدّی فجور هم وجود دارد.