وجود نازنین سیّدالسّاجدین، امام‌العارفین، زین‌العابدین(صلوات اللّه و سلامه علیه) در باب جهاد، در مناجاتی که دارند، می‌فرمایند: «وَ اجْعَلْ جَهَادَنَا فِیکَ» خدایا! جهاد ما فقط در راه خودت باشد.

شهید باقری – منظورم شهید حسن باقری نیست - در حالی که پای خودش تیر خورده بود، اسیر تیر خورده را روی دوش گرفته بود، از قمقمه‌اش به او آب داده بود و لنگان لنگان، او را آورده بود. دوستان گفتند: وقتی رسید، افتاد؛ یعنی دیگر نا نداشت، مدهوش شد. اسیر هم افتاد.

مدّتی طول کشید. به سر و صورتش آب ریختند، او را به هوش آوردند. گفتند: از خودت خون می­رفت، چرا این را آوردی؟ گفت: دیدم عاجزانه گفت: «دَخِیلَکَ یَا عَلی»، گفتم: اسم مولا را صدا زده، من هم محبّ مولایم، شیعه‌اش که نیستم نمی‌توانم جرأت کنم بگویم شیعه هستم، امّا محب مولا هستم، می‌دانستم خودم از دست می‌روم، گفتم: خدا! من این کار را انجام می‌دهم، تو هم حبّ امیرالمؤمنین(صلوات اللّه و سلامه علیه) را در دلم بیشتر کن.

نگفت: فردای قیامت دست من را بگیر. گفت: حبّش را زیاد کن. این جهاد برای خداست «وَ اجْعَلْ جَهَادَنَا فِیکَ وَ هَمَّنَا فِی طَاعَتِکَ» جالب این است، حبّ خدا هم برایش درست کرد. وقتی خمپاره آمده بود، این اثرات خمپاره فرقش را شکافت؛ یعنی همان‌طور که مولایش به شهادت رسید، او هم به شهادت رسید.