مطیع امام یعنی مثل مالک اشتر(اعلی اللّه مقامه الشّریف)‌. مالک اشتر نخعی(اعلی اللّه مقامه الشّریف)‌ تا دم آن خیمه گاه رفته. حتّی ضربان قلب عمروعاص و معاویه را می­شنود. همه رفتند، فرار کردند، امّا پیام مولا را که شنید برگرد، نگفت: حالا بگذار این کار را بکنم. این بار را نشنیده بگیرم. بگذار ریشه فتنه را بخشکانم. گفت: مولا می‌گوید، چشم.

آیت‌الله مولوی قندهاری(اعلی اللّه مقامه الشّریف)‌ می‌فرمایند: خودمان را جای مالک(اعلی اللّه مقامه الشّریف)‌ بگذاریم. تا آن جایگاه رفته، بصیر است، می‌داند این‌ها فتنه‌گر هستند، اگر سر آن‌ها را بزند، تمام است. امّا یک طرف هم امر مولا است که برگرد. «وَ اجْعَلْ جَهَادَنَا فِیکَ وَ هَمَّنَا فِی طَاعَتِکَ» ایشان فرمودند: اگر ما بودیم، می‌گفتیم: می‌زنیم که فتنه خاموش شود و مولایمان حاکم شود امّا او می‌گوید: چشم.

«وَ اخْلِصْ نِیَّاتَنَا فِی مُعَامِلَتِکَ» عالم اخلاص غوغایی است! اگر انسان با این حال جلو برود، چه وضعی به‌وجود می‌آید. دنیا گلستان می‌شود. برای همین پیامبر(صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) هم فرمودند: «أَخْلِصْ دِینَکَ یَکْفِیکَ الْقَلِیلُ مِنَ الْعَمَلِ»[13] اگر اخلاص باشد، برای تو یک مقدار عمل کافی است، ببین چه می‌کند، همه را جلو می‌برد.