پیامبر(صلّی الله علیه و آله و سلّم) فرمودند: ای ام­سلمه! چه چیز مرا ایمن قرار می­دهد، در حالی که خداوند یونس(علی نبیّنا و آله و علیه الصّلوة و السّلام) را یک لحظه به حال خودش واگذاشت آن شد که شد.

این پیامبر با عظمت که معصوم است، این­قدر از این نفس دون وحشت دارد و به خدا پناه می­برد. به همین دلیل است که ما این همه راجع به نفس صحبت می­کنیم .

عزیزان! پیامبر(صلّی الله علیه و آله و سلّم) را ببینید، پیغمبر است، حبیب­الله است، از نفس امّاره می­ترسد و وحشت دارد. حبیب خدا می­گوید: «لَا تَکِلْنِی إِلَى نَفْسِی طَرْفَةَ عَیْنٍ أَبَداً» ما چه باید بگوییم؟

عزیزان! اگر کسی ولو به لحظه­ای تصوّر کند من دیگر در امان هستم باخته است.

آیت­الله العظمی مرعشی نجفی(اعلی الله مقامه الشّریف)، استاد عظیم­الشأن ما، دو سه ماه به درگذشتشان مانده بود که به ایشان عرضه داشتیم: آقا نصیحتی بفرمایید که بماند، فرمودند: پدرم آیت­الله آسید محمود مرعشی نجفی(اعلی الله مقامه الشّریف) - که یکی از اوتاد، عرفا و از اولیاء خدا بودند - فرمودند: آقا شهاب! تا لحظه مرگ به خودت مطمئن نباش. بعد گریه کردند آن­قدر که اشک روی محاسن مبارکشان ریخت، فرمودند: اگر با دین رفتی آن موقع برنده­ای.