آیت­الله العظمی مرعشی نجفی(اعلی اللّه مقامه الشّریف)، استاد عظیم­الشّأنمان می­فرمودند: آقا میرزا جواد آقای ملکی تبریزی(اعلی اللّه مقامه الشّریف) به نکته مهمّی اشاره می­کردند، ایشان می­فرمودند: بعضی از مواقع، من بعضی از اهل بندگی را می­بینم که صورت آن­ها زخمی است که آن هم به واسطه چنگ آن ملعون بود، برای این ­که نگذارد آن­ها اهل عبادت شوند، امّا وقتی به عبادت نزدیک می­شوند، بلافاصله صورتشان مرمّت می­یابد و چنان نورانی می­شود که ضجّه­های شیطان شنیده می­شود!

شیطان این است. این­طور نیست که ما بتوانیم راحت عبادت کنیم، او وقتی ببیند فردی مصرّ است که بنده خدا باشد، طبعاً نوع دیگری وارد می­شود و آن نوع دیگر این است که او را با نام ریا فریب می­دهد. شیطان به سوی او که اهل صیام، اهل صلاه و اهل قیام در دل شب است، می­آید و به او می­گوید: «إِنَّکَ مُرَاءٍ».چون دید نمی­تواند مانع عبادت او شود و او از این تمام سدها گذشت، حالا فریبی که می­خواهد به او بدهد، این است: تو اهل ریایی. اگر اهل ریا نبودی، زودتر از همه در خانه­ خدا نمی­آمدی؛ اگر اهل ریا نبودی، ذکر نمی­گفتی؛ اگر اهل ریا نبودی، روزه نمی­گرفتی، حالا که روزه گرفتی به نماز جماعت نرو تا کسی نفهمد تو اهل روزه­ای.