لذا انسان باید توبه کند و توبه هم یعنی دیگر انسان نه تنها به گناه برنگردد، بلکه از آن­جا به بعد مطیع محض دین و اوامر الهی شود. خدا حاج شیخ جعفر مجتهدی(اعلی اللّه مقامه الشّریف)، آن عارف بصیر و اهل ضمیر را رحمت کند. ایشان یک مرد عجیبی بودند. ایشان به آیت­الله حاج سیّد عباس ابوترابی(اعلی اللّه مقامه الشّریف) (پدر حجّت الاسلام، سیّد علی اکبر ابوترابی(اعلی اللّه مقامه الشّریف) که الآن هم قبرشان در کنار ایشان است) فرمودند: رسول ترک بعد از توبه، هر چه بزرگان و علما گفتند، عمل می­کرد و جبران مافاتش این بود که تا کوچکترین چیزی را می­شنید، سریع می­رفت و عمل می­کرد؛ یعنی گوش شنوا پیدا کرده بود. لذا من دیدم که به واسطه این عملش، در آن کتاب عرشی که می­نویسند و مکتوب است، نام او به عنوان خادم الحسین(علیه الصّلوة و السّلام) ثبت و ضبط شد.

سؤال شد: آقا! این خادم الحسین(علیه الصّلوة و السّلام) یعنی چه؟ فرمودند: یعنی فردای قیامت، در بهشت، در دستگاه أبی­عبدالله(علیه الصّلوة و السّلام) است - البته منظور، این خادمی که ما می­گوییم، نیست - بعد فرمودند: نه به خاطر عشق به أبی­عبدالله - که رسول ترک عشق عجیبی داشت به سیّدالشّهدا داشت و تا روضه می­خواندند، غش می­کرد و حالات خاصّی داشت - بلکه فقط به خاطر این که بعد از توبه­اش هر چه می­شنید، عمل می­کرد و می­گفت: من باید گذشته­ام را جبران کنم. لذا او تا پای منبری مطلبی را می­شنید، سریع عمل می­کرد و به قولی اصلاً نمی­رفت تحقیق کند که چیست، بلکه سمیع شده بود و عمل می­کرد.