علّامه محمّد حسین حسینی طهرانی(اعلی اللّه مقامه الشّریف) به نقل از آسیّد هاشم حدّاد(اعلی اللّه مقامه الشّریف) می­فرمودند: آیت­الله قاضی(اعلی اللّه مقامه الشّریف) را ندیدیم که یک بار بگویند: بس است، مدام می­گفتند: کم کار کردم!

تمام اولیاء خدا این­طور هستند، آیت­الله العظمی مرعشی نجفی(اعلی اللّه مقامه الشّریف) روزهای آخر عمر شریفشان گریه می­کردند و می­فرمودند: کم کار کردم! با این که چه زحماتی کشیدند و کتابخانه عظیمی جمع­آوری کردند و به علم چقدر خدمت کردند که هنوز خدمات علمی ایشان در پرده است.

انسان هرکدام از این اولیاء خدا را می­دید، در روزهای آخر بیشتر ناراحت بودند؛ چون تاریخ مرگ خودشان می­دانستند و می­ترسیدند نکند این نفس دون در آن لحظات آخر فریبشان بدهد و می­گفتند: به اندازه­ای که باید، کار نکردیم. لذا ولو به لحظه­ای اولیاء خدا از اعمال خود راضی نبودند و همیشه احساس می­کردند کم کار کردند. این­ها آن عالم را می­بینند و نسبت به آن عالم سنجش می­کنند و می­بینند هر چه کار کردند، کم است.