علّامه سیّد محمّد حسین حسینی تهرانی(اعلی اللّه مقامه الشّریف) به نقل از آسیّد هاشم حداد(اعلی اللّه مقامه الشّریف) فرمودند: آیت­الله قاضی(اعلی اللّه مقامه الشّریف) چهل شب حدود دو تا سه ساعت، این روایت شریفه امیر­المؤمنین(صلوات اللّه و سلامه علیه) را برای ما توضیح می­دادند و تشریح می­کردند، نهایتاً هم فرمودند: من شمّه­ای از آن­چه را که ملّاحسینقلی همدانی(اعلی اللّه مقامه الشّریف) - که آن عارف بزرگوار استاد آیت­الله قاضی(اعلی اللّه مقامه الشّریف) بودند– برای من گفت، برای شما گفتم؛ چون احساس می­کنم شما بیش از این متوجّه نمی­شوید!

چهل شب جمعه از شب­های جمعه­ای که دور هم بودند، دو الی سه ساعت نکته و مطلب پر از معارف می­گوید، بعد بیان می­کند: تازه شمّه­ای از گفته­های ایشان را برای شما گفتم!

این روایت چه می­فرماید؟ معنای تحت الّلفظی آن چیست؟ چه غوغاییست؟ چرا باید معرفت نفس را دنبال کنیم؟ چرا بحث نفس شناسی را راه انداختیم؟ در این نفس چه خبر است؟

حضرت بیان می­کنند: به فوز اکبر می­رسد. فوز یعنی رسیدن به آن رستگاری، به آن مطلبی که وجود مقدّس مولی­الموالی(صلوات اللّه و سلامه علیه) در محراب شهادت بیان فرمودند: «فُزتُ وَ رَبِّ الکَعبِه»^[3]. منتها خود فوز نزد اولیاء و عرفا تقسیم دارد: فوز اوّلیه، فوز ثانویه، فوز وسطی، فوز اخری، فوزالاصغر و فوز الاکبر که هرکدام از این­ها نکات بسیار مهمّی دارد.

حضرت در این روایت مستقیم سراغ فوز اکبر می­روند؛ «نَالَ الفَوزَ الأکبَر» انسان به فوز اکبر دست نمی­یابد، الّا «مَن ظَفِرَ بِمَعرِفَةِ النَّفس» - تعبیر را دقّت بفرمایید - آن کسی که پیروز شد یعنی به معرفت نفس رسید، به آنجا رسید که فهمید حقیقت معرفت نفس چیست.

حضرت نمی­فرمایند: «نالَ الفَوزَ الاکبَر مَن دَخَلَ فِی الجَنّة»، بلکه می­فرمایند: «نَالَ الفَوزَ الأکبَر مَن ظَفِرَ بِمَعرِفَةِ النَّفس» در این که معرفت و شناخت این نفس را داشته باشد، پیروز شود.