آیت­الله العظمی مرعشی نجفی(اعلی اللّه مقامه الشّریف) استاد عظیم­الشّأن ما به نقل از آمیرزا جواد آقا ملکی تبریزی(اعلی اللّه مقامه الشّریف) می­فرمودند: توجیحات بشر نشأت گرفته از نفس دون و نفس امّاره است.

مثلاً می_­داند این شغل برای او ضرر دارد، می­داند این مدیریت برای او هوا و هوس می­آورد، او را می­لرزاند، می­داند کنترل نفس ندارد نمی­تواند با این مدیریت جلو برود احساس می­کند دیگر کسی شده است، می­داند این مطالب برای او ضرر دارد امّا توجیح می­کند. نفس دون، نفس امّاره می­گوید: حالا مجبوری، دیگر چاره­ای نیست، شغل گیر نمی­آید. می­داند نعوذبالله و نستجیربالله دارد لقمه شبهه­ناک به دست می­آورد. یک موقع کسی خبر ندارد امّا این بیچاره خودش می­داند ولی می­گوید: چطور می­توانم این شغل به تعبیر عوام النّاسی نان و آبدار را رها کنم. این پست خیلی خوب است، در ازای آن این قدر مزایا دارم، این قدر پول دارم و ... . خودش هم می­داند نمی­تواند نفس را کنترل کند و به این پست ضرر می­زند.

بعضی واقعاً در درجه شناخت معرفت نفس هستند. عیبی ندارد بگذارید بگویم شاید خودشان هم راضی نباشند امّا من می­گویم آقای دکتر شیبانی(حفظه اللّه) نماینده مجلس بود، خودش غذای خود را می­برد، خیلی مواقع با اتوبوس می­رفت. بعد از نمایندگی هم چون پزشک هست کار خودش را می­کرد. شنیدم که به ایماء و اشاره امام­المسلمین که شما در صحنه باشید، فرمود: چشم، باز هم ورود پیدا کرد و شورای شهر رفت. رأی بیاورد برای او مهم نیست، نیاورد مهم نیست. این انسان می­شود. عمامه هم به سر ندارد که حالا تصوّر کنیم هر کسی عمامه به سر بود، این­گونه است، خیر، معرفت چیز دیگری است. اهل این نوع علم هم نیست امّا می­داند.