بیان کردند: یک مرتبه، آقا شیخ جعفر کاشف الغطاء(اعلی اللّه مقامه الشّریف) در مقام نماز، وقتی «اللّه اکبر» را گفتند و «بسم اللّه الرّحمن الرّحیم»، در « الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمین»[1] توقّف کردند. چند بار این فراز را بیان کردند و آخر از حال رفتند. از ایشان سؤال کردند: شما ورود خوبی داشتید، چطور شد؟ چرا در این کلمه از حال رفتید؟ - چون گاهی اولیاء الهی در «إِیَّاکَ نَعْبُدُ وَ إِیَّاکَ نَسْتَعین»[2] بعضی‌ها در«اهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقیمَ»[3] و بعضی‌ در«غَیْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَیْهِمْ وَ لاَ الضَّالِّینَ»[4] وحشت می‌کردند که نکند جزء این گروه باشیم و مدهوش می‌شدند - ایشان بیان نفرمودند، تا این‌که اصرار کردند. فرمودند: من یک آن، دیدم می‌خواهم ربّ‌الارباب را حمد کنم، آن ربّی که عالمین و همه مطالب در اختیار اوست، یک لحظه احساس کردم من خودم رب هستم، چطور می‌توانم ادّعا کنم حمد او را می‌کنم؟!هر کسی گفت: او رب است، باید، عبد باشد، غلام باشد. راضی به آنچه که حضرت ارباب بیان می‌کند، باشد. دیدم دروغ می‌گویم«الحمد للّه»، کدام حمد؟! حمد در مقابل آن مطلبی است که هر چه حضرت حق مقدّر کرد، انسان بگوید: چشم. حمد حقیقی این است، و إلّا حمد لسانی گاهی بیان می‌شود، امّا معنایش را که انسان نفهمد، بالا نمی‌رود.

آیت‌الله العظمی بهجت(اعلی اللّه مقامه الشّریف) می‌فرمودند: از وجود نازنین آقا سیّد علی آقای قاضی(اعلی اللّه مقامه الشّریف)سؤال کردند:شرایط صلاه معراجی چیست؟ کدام صلاه، معراج المؤمن است، مؤمن را به بالا عروج می‌دهد؟ ایشان بیان فرمودند: آن‌موقعی که صلاه لسانی به صلاه فعلی تبدیل شود- جمله بسیار عالی و زیبایی است - یعنی اگر حمد گفتی، به حمد فعلی تبدیل شود و إلّا این بالا نمی‌رود. تو فقط می‌گویی: «الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمین».

صبر – 10/12/86