عجیب است، حضرت عارف، آیت‌الله کوه‌کمره‌ای(حفظه اللّه تبارک و تعالی) تعبیر بسیار عالی را بیان می‌فرمودند که بسیار دردناک است. در روایت آمده است: آن کسی که مطلبی را می‌گوید، امّا فعلش آن فعل نیست، ملائکه او را لعن می‌کنند. بعد ایشان این تعبیر را داشتند، می‌فرمودند:ما مانده‌ایم، تکلیف الهی را انجام بدهیم، یا ندهیم؟! از باب تکلیف، باید در مقام صلاه قرار بگیریم، حتّی به لسان، امّا در مقام این‌که انجام نمی‌دهیم، وحشت داریم که ملعون شویم. مابین مانده‌ایم، گیریم!

این تعبیر بسیار عالی است. این را امثال آن بزرگواران می‌فهمند. ما خیلی راحت نماز می‌خوانیم. ایشان می‌فرمودند:اگر از باب رجاء نبود، دیگر انسان نافله‌ها را هم ترک می‌کرد. این‌ نمازهای یومیه که تکلیف است، چون فعلی نیست، انسان مشمول لعن می‌شود، وای به آن نافله‌ها. می‌فرمودند:همه این‌ها قصد رجاء است. می‌فرمودند: ما نمی‌خواهیم یأس به وجود بیاوریم، امّاانسان وحشت می‌کند.

صبر – 10/12/86