خدا رحمان است، خدا رحیم است، خدا می‌گذرد، خداوند کریم است.

عزّوجلّ به عنوان ارحم‌الرّاحمین است. ببینید تمام سُوَر قرآن، غیر از سوره توبه، برائت، همه با «بسم الله الرّحمن الرّحیم» شروع می‌شوند. یک جا عزّوجلّ بیان نفرمود: «بسم الله العلیّ العظیم». می‌توانست بیان بفرماید و جای اشکال هم نبود. حتّی در سوره توبه «بسم الله الرّحمن الرّحیم» نگفت. شاید بگوییم: می‌توانست بیان بفرماید: «بسم الله القاسم الجبّارین»، بله، امّا عزّوجلّ آن‌چه که خودش برای خودش مقدّر کرده، نه کس دیگری برای حضرتش، این است که هر موقع بنده‌هایش بخواهند بگویند: به نام خدا، این‌طور بگویند: «بسم الله الرّحمن الرّحیم».

یکی از بزرگان بیان می‌فرمود: وقتی آقا سیّد هاشم حداد(اعلی اللّه مقامه الشّریف) به ایران آمد، چند جا رفت. یک جا، یکی از آقایان، نامه‌ای را برای ایشان نوشته بود، در ابتدای نامه، به اختصار، فقط نوشته بود: به نام خدا. ایشان نامه را که باز کرده بودند، خیلی ناراحت شده بودند، فرموده بودند: من از آن شخصیّت بزرگوار انتظار نداشتم، بنویسد: به نام خدا. خود حضرت حق می‌خواهد که حتماً رحمان و رحیمش ذکر شود. بعد بیان فرمودند: – نکته بسیار عالی را بیان فرمودند- ما می‌گوییم، لفظ جلاله الله، جمیع اسماء الهی است. یعنی در الله همه چیز هست: رحمانیّت، رحیمیّت، غفاریّت، کریم بودن، جواد بودن و ... . هرچه اسم بگویی، بیش از هزار اسم که در دعای جوشن کبیر از اسماء الهی وجود دارد و اسماء دیگری که بشر نمی‌داند، همه در لفظ جلاله الله نهفته شده است. روایت داریم و همه بزرگان بیان می‌کنند: لفظ جلاله الله، جمیع اسماء و صفات الهی است. ایشان فرموده بودند: ببینید خود خدا لفظ جلاله الله را می‌آورد، ولی باز اکتفا نمی‌کند، می‌گوید: «بسم الله الرّحمن الرّحیم». شما هم این‌طور بگویید. خدا الله را توأم با رحمن و رحیم دوست دارد. خدا رحمان است، خدا رحیم است، خدا می‌گذرد، خداوند کریم است.

صبر – 10/12/86