سلطان­العارفین، آیت­الله سلطان­آبادی بزرگ(اعلی اللّٰه مقامه الشّریف)، آن مرد الهی و عظیم­الشّأن فرمودند: اگر در منطقه­ای یا جایی غیبت و تهمت زیاد شد، آن قسمت از زمین سنگین است و وضعیت بدی دارد. لذا ایشان فرمودند: پدر من یک موقعی  ازیکی از مکان­ها گذشت - ایشان اسم آن مکان را هم نفرمودند، بخاطر اینکه آبروی آن­ها را حفظ کنند- بنای بر این بود ساعاتی در آنجا استراحت کنیم بعد به سفر ادامه دهیم، همان لحظات اول گفتند: حالم بسیار بد است، سینه­ام گرفته است. گفتم: آقا استراحت کنیم بعد از اینکه حالتان بهتر ­شد حرکت می­کنیم. بعد از ظهر نزدیک به غروب بود، ایشان گفتند: هر طوری هست از این جا برویم. هر چه اصرار کردم چرا؟ فرمودند: اصرار نکن دلیلش را نمی­گویم، فقط به شما می­گویم برویم. ایشان آن لحظات آخر عمرشان فرمودند: می­دانید در آن منطقه به من چه گذشت؟ دیدم آن منطقه پر از دود و سیاهی است که از غیبت و تهمت پر شده بود و سنگینی آن نفس من را می­گرفت.

ملّا محسن فیض کاشانی(اعلی اللّٰه مقامه الشّریف) به نقل از آیت­الله العظمی سلطان­آبادی می­فرمایند: آن منطقه طوری سنگین می­شود که انسان مؤمن قادر به نفس کشیدن نیست، آسمان­ها هم با آن پاکی خودشان صد در صد نمی­توانند تحمّل کنند..