آیت ­الله العظمی ادیب(اعلی اللّه مقامه الشّریف) فرمودند: - من این را از زبان آیت­ الله دزفولی(اعلی اللّه مقامه الشّریف) شنیدم- شبانگاهان که در حال مناجات و مطالبی هستم، هر موقع یاد موقف­ های قیامت می­ افتم، صبح احساس می­ کنم که نسبت به روز قبل شکسته­ تر شدم؛ یعنی شکسته شدن در خودم را حس می­ کنم!

آن قدر وحشتناک است که اولیاء می­ ترسند و می­ لرزند. ما بی­ خیالیم، نمی ­دانیم چه خبر است! به تعبیر ایشان کأنّ آیت­ الله العظمی ادیب(اعلی اللّه مقامه الشّریف) موقف­ های قیامت را می­ دیدند که فرمودند: هر موقع یاد آن می ­افتم، فردایش احساس می­ کنم که دیگر شکسته شدم.

موقف­ هایی که این­گونه است، معلوم است که همه دوست دارند یک جایی بروند پناهنده شوند. آسیّد هاشم حدّاد(اعلی اللّه مقامه الشّریف) تعبیر عجیبی دارند - معلوم می­ شود اولیاء الهی چیزهایی را متوجّه هستند و دیده ­اند- ایشان می ­فرمایند: فردای قیامت تمام مردم، زن و مرد، کوچک و بزرگ، عین بچّه می ­شوند و فقط می­گردند یک پناهگاهی پیدا کنند، همه وحشت دارند و هراسانند.

پس معلوم است سخت است! همان­طور که عرض کردم تمام انبیاء، حتّی انبیاء عظام به دنبال پیغمبر(صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) هستند. معلوم می­ شود فردای قیامت یک طوری به دل همه می­افتد که این جا فقط کارایی دو نفر زیاد است: یکی پیامبر و یکی مولی ­الموالی(صلوات اللّه و سلامه علیهما) - البتّه رأس این دو نفر بی بی دو عالم(صلوات اللّه و سلامه علیها) است که بحثش جداست –

دیدید در کوچه و بازار، یک جایی که زیارتی است، بچّه­ ای گم می­شود، زار زار گریه می­کند، به او می­گویند: آرام باش عزیزم! مادرت پیدا می­شود امّا او زارزار گریه می ­کند. این همه مردم، همه هم‌جنس خودش هستند، می‌فهمد این‌ها هم انسان هستند امّا کأنّ تمام دنیا روی سرش خراب شده است. احساس می‌کند بیچاره شده است، دیگر پدرش نیست، مادرش نیست، عین ابر بهار اشک می‌ریزد.

می‌فرمایند: فردای قیامت انسان این‌طور است، حال او این حال است، وحشت دارد. خوش به حال ما که حالا نمی‌فهمیم! اگر مثل اولیاء می‌فهمیدیم ما هم شکسته می‌شدیم. چه می‌دانیم آن‌ها چه می‌گویند، چه می‌فهمیم آن‌ها چه می‌بینند؟!

آن‌جا همه دنبال پیغمبر(صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) می‌گردند. چه کسی به پیغمبر(صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) نزدیک‌تر است؟ خودشان فرمودند: «أَقْرَبُکُمْ غَداً مِنِّی فِی الْمَوْقِفِ أَصْدَقُکُمْ لِلْحَدِیثِ وَ آدَاکُمْ لِلْأَمَانَةِ» که توضیح آن را دادیم «...وَ أَوْفَاکُمْ بِالْعَهْدِ» همین عهد و پیمانی که بحث آن را داریم. باوفاترین شما به عهد و پیمانش به من نزدیک­تر است.