خیلی جالب است، اولیاء خدا می‌گویند: افضل اعمال، همین حال مراقبه است. آیت ‌الله العظمی بروجردی که از شاگردان حاج آقا جهانگیر خان قشقایی(اعلی اللّه مقامه الشّریف) در مدرسه صدر اصفهان بودند، می‌فرمودند: حاج آقا جهانگیر خان قشقایی شب‌ها بلند می‌شدند و درب تک تک حجره‌های طلبه‌ها را می‌زدند و به آن‌ها می‌گفتند: بیرون بیایید، مراقب باشید، وقت تنگ است. عمر دارد می‌گذرد. لذا با یک نوازش خاصّ پدرانه، طلّاب را به مراقبه و عبادت و شب‌خیزی دعوت می‌کردند که مراقب باشند.

لذا در احوالات حاج آقا جهانگیر خان قشقایی(اعلی اللّه مقامه الشّریف) که یکی از علماء، کتابی پانزده جلدی در مورد ایشان نوشته‌اند، آمده که بیشترین توصیه ایشان به طلبه‌ها، برای زود طی کردن مراحل سیر و سلوک الهی و رسیدن به مقامات بندگی خدا (نه این که چیزی بدست بیاورند، آن‌ها مقام بندگی را می‌خواهند که پروردگار عالم امضاء کند که این‌ها بنده من هستند، «فادخلی فی عبادی» و به آن نفس مطمئنّه برسند)؛ مراقبه بود.

پس معلوم است که این مراقبه، از خود عمل، برتر است و افضل از اعمال، خود مراقبه است. چون یکی لحظه غفلت، انسان را بیچاره می‌کند. بارها بیان کردم که اولیاء فرمودند: هر کس ولو به لحظه‌ای تصوّر کند کسی شده است، همان لحظه، لحظه سقوط اوست. خصوصیّت مراقبه این است که اجازه نمی‌دهد انسان تصوّر کند کسی شده است. احساس بنده از فرمایشات اولیاء این است که این، بالاترین خصوصیّت مراقبه است.

لذا می‌توان گفت که از بارزترین خصوصیّت مراقبه این است که به انسان تفهیم می‌کند که ولو به لحظه‌ای تصوّر نکن کسی هستی. حالا کسی تا کمی عبادت می‌کند و ...، تصوّر می‌کند آقا شده است، در حالی که آقایی ملاک نیست و ما باید عبد باشیم و هادیان الهی آمده‌اند تا ما را عبد کنند.

کسی که تصوّر کند آقا شده است، معلوم است که در مقابل امام زمان و نائبش و این نظام مهدوی می‌ایستد؛ چون تصوّر کرده که خودش کسی شده است. چنین کسانی جلوی فرمان اولیاء خدا می‌ایستند و جسور و بی‌ادب می‌شوند و اهانت می‌کنند.

کسی که مراقبه می‌کند، یکی از خصایصش که روایات بالصّراحه بیان می‌کنند، این است که ادب پیدا می‌کند. ما به این ادب نیاز داریم؛ چون بارها بیان کردم که ما دو بال پرواز برای بندگی داریم که یکی ادب و دیگری اطاعت است. تا انسان مؤدّب به آداب الهی نباشد «فأدّبوا بآداب اللّه، تخلّقوا بأخلاق اللّه»، معلوم است که مطیع هم نمی‌شود.

لذا می‌بینید بعضی‌ها خیلی بی‌ادب هستند، در مجلس و ... هم هستند و به عنوان نماینده مردم در مجامع حاضر می‌شوند، امّا خیلی راحت به آیت‌الله جنّتی، این مرد الهی و فقیه بصیر صمدانی اهانت می‌کنند. بعضی هم که پایشان را فراتر می‌گذارند و حتّی نعوذبالله به امام المسلمین، نائب امام زمان هم اهانت می‌کنند و می‌گویند: ریشه فتنه، اوست! این بی‌ادبی‌ها نشانه این است که مراقبه را جدّی نگرفتیم. طبق آن فرمایشی که از پیامبر بیان کردم، چنین کسانی که از امراء و حاکمان هستند و یا ثروتمندان که اقتصاد نظام در دستشان است، باید بیشتر به یاد مرگ باشند. این‌ها بیشتر نیاز به مراقبه دارند، بیشتر نیاز دارند که به بهشت زهرا و ... بروند. این‌ها باید برای خود فرض بدانند و هفته‌ای یک مرتبه یا حداقل دو هفته‌ای یک‌بار به قبرستان بروند و ببینند که بدن‌ها را در غسالخانه می‌اندازند و .... «فاعتبروا یا اولی الالباب».