یک نکته بسیار مهم که وجود نازنین سلطان‌العارفین، آیت‌الله سلطان‌آبادی بزرگ(اعلی اللّه مقامه الشّریف) مدّنظر داشتند، این بود که اگر ایشان بین طلبه‌ها می­دیدند که کسی اخلاقش، اخلاق کریمانه است، او را تا مدّت‌های مدیدی تحت نظر می­گرفتند و وقتی مطمئن می­شدند که اخلاقش، اخلاق خوبی است، از او دعوت می­کردند که به جلسات خصوصی­شان بیاید.

ایشان اوّل جمله‌ای هم که به آن فرد می­گفتند، این بود که من می­خواهم شما را به اخلاص دعوت کنم. یعنی تازه بعد از این که می­دیدند این‌ها مکارم اخلاق دارند، می­فرمودند: می­خواهم شما را به اخلاص دعوت کنم؛ چون اخلاص سرّ است و چون شما هم مکارم اخلاق دارید، می­شود این سرّ را به شما به امانت سپرد.

لذا مکارم اخلاق خیلی مهم است، اگر این‌طور شدیم، راه اخلاص برایمان باز می­شود؛ یعنی اگر به طول سجود، راستگویی، اداء امانت و ... رسیدیم، مخلص خواهیم شد. البته این­ها هم عواملی دارد که عجیب است عزیزان! همه این‌ها مثل حلقه‌های زنجیر به هم مرتبط هستند. اگر این حلقه زنجیر یک جا قطع شود، انسان به آن اخلاص نمی­رسد