اولیاء خدا چقدر دعا می‌کنند که خیلی از مواردی که بین خودشان و پروردگار عالم هست، مکشوف نشود. چون مکشوف شدن این‌ها همانا و دردسرهای عظیمی که برایشان از باب مراجعات و مطالب دیگر به وجود می‌آید، همانا. البته نمی‌خواهم بگویم که این بزرگواران نمی‌خواهند کار مردم را راه بیاندازند، بحث، چیز دیگر است. بحث، این است که این‌ها اصلاً علقه ندارند که مطرح شوند.

سمّ مهلک عبد الهی، این است که شهره پیدا کند. احساس می‌کند که از این‌جا به بعد، خطر عظیمی، لحظه به لحظه وجودش را گرفته و یقه او را جسبیده و همین الآن امکان دارد که سقوط کند. اگر یک لحظه غفلت کند، تمام عمر شصت، هفتاد، هشتاد، نود و حتّی صد ساله او می‌سوزد. آیت‌الله العظمی اراکی(اعلی اللّه مقامه الشّریف)، صد سال عمر شریفشان بود. این بزرگواران می‌ترسند که یک موقع همه این عمر به لحظه‌ای از بین برود. لذا تازه وحشتشان بیشتر می‌شود و اشک و ناله و فغانشان بیشتر خواهد بود. می‌ترسند و وحشت دارند.

لذا یک پرده‌برداری کنم که بدانید: اولیاء خدا اوّل به خودشان این را می‌گویند: چه شد؟ کجای کار ما لنگ می‌زد که مشهور شدیم؟! البته یک مواقعی این‌طور نیست و خدا می‌خواهد آن‌ها را به عنوان هادیان الهی برای من و شما قرار بدهد و بگوید: بدانید که می‌شود انسان، معصوم نباشد امّا تالی‌تلو معصوم شود و حالش، حال عبد الهی شود. لذا خدا آن‌ها را به عنوان الگوی من و شما قرار می‌دهد. لذا من و شما لذّت می‌بریم که اولیاء خدا مانند آیت‌الله العظمی بهجت(اعلی اللّه مقامه الشّریف) و ... را می‌بینیم، وقتی اسمشان را هم می‌شنویم، حالمان تغییر پیدا می‌کند، عکسشان را که می‌بینیم، حالمان متغیّر می‌شود و دیگر از گناه بدمان می‌آید. ذکر فضائل آن‌ها ما را به فضائل دعوت می‌کند. لذا شهره شدن این‌ها لطفی از جانب خدا برای من و تو است و پروردگار عالم به ما می‌گوید: این‌ها را ببینید، پس بدانید که می‌شود در این دوران به ظاهر پیشرفت تکنولوژی، کسانی مانند آیت‌الله خوشوقت(اعلی اللّه مقامه الشّریف) و ... باشند. یعنی پروردگار عالم به من و شما الگو نشان می‌دهد.

امّا خود آن‌ها، اوّلین چیزی که در این شهرت می‌بینند، این است که خودشان را متّهم می‌کنند. می‌گویند: کجای کار من می‌لنگید که من باید معلوم شوم؟! آن‌ها نمی‌خواهند معلوم شوند. شما فکر می‌کنید آن‌ها بچّه هستند که به دنبال دیده شدن و ... باشند. آن‌ها بچّه نیستند. آن‌ها این حال را دارند و حالشان، حال عجیبی است.