در روایات داریم که اگر کسی معاند نبوده ولی در اصول و امامت خود نواقصی داشته، در عالم برزخ او را معطّل می­کنند، نه به این خاطر که احکام را به او یاد دهند، اصلاً اعمال و احکام عملی - به غیر از احکام اعتقادی - برای این دنیا است «اَلدُّنیا مَزرَعَةُ الآخِرَة»  .آن­جا دیگر نمی­گویند: نماز چهار رکعتی را باید این طور می­خواندی، چرانخواندی؟ حالا بیا در این­جا چهار رکعت نماز درست بخوان، آن را هزاران هزار برابرمی­کنیم، امّا راجع به امامت، انسان را معطّل می­کنند.

پس این نکته بسیار مهمّی است که ملاک، اصول است، نه فروع. حقیقت در اصول است و فروع، مجاز هستند. قرآن می­ فرماید : « أَصْلُها ثابِتٌ وَ فَرْعُها فِی السَّماء » . فروع ( اعمال) قابل حرکت و رشد پیدا کردن هستند امّا چه زمانی رشد می­یابند؟آن موقعی که ریشه و اصلی داشته باشند. اگر ریشه عالی­ باشد، درخت تنومند ایمان و دین رشد پیدا می­کند و إلّا خیر .