پروردگار ­عالم در ابتدای این آیه می­فرماید: «وَ جَعَلْنامِنْهُمْ أَئِمَّةً یَهْدُونَ بِأَمْرِنا لَمَّا صَبَرُوا وَ کانُوا بِآیاتِنایُوقِنُون‏»

جَعل قرارداد حقیقی و همیشگی است، «إِنِّی جاعِلٌ فِی الْأَرْضِ خَلیفَةً» و با «نصب»متفاوت است.

لذا ما با این آیه شریفه، نصب امامت را اصلاً از دایره خارج می­کنیم واگر هم بپذیریم، به عنوان زیر مجموعه «جَعل» می­دانیم؛ چون حقیقت«جَعل» از ناحیه پروردگار­ عالم است.

حال، این «جَعل» را چه کسی برای امامت بیان فرموده وشاخصه­ ها و افرادِ آن را بیان و نصب می­کند؟ به صورت ظاهر رسول، امّا به حقیقت خودخدا؛ چون «جَعل» از ناحیه پروردگار ­عالم است امّا نصب به ید غیرپروردگار عالم به عنوان خلیفه­ الله میسور است. همان­طور که کسی ما را به عنوان خلیفه «نَصب» نکرد، بلکه «جَعل»کرد.