بیان شد شناخت مهدویت در حقیقت پرداختن به تمام اصول دین حتّی توحیداست. این مطلب حقیقتی است که دلیل آن در روایات نیز آمده است و آن این که پروردگارعالم نمی­توانست خود را به خلق معرّفی کند، چون باید یکی هم­ردیف خدا باشد تا بااو بتوان خدا را شناخت.

 مثل این که وقتی شما می­خواهید قاعده­ های فلسفی را برای یک بچّه دبستانی بگویید، مجبورید آن­ را - البته فقط مقداری از قاعده­ ها را - در قالب داستان برای او بیان کنید؛ چون نمی­توان بعضی از مطالب فلسفی را برای کسی که منطق نخوانده و به مبانی آن دست نیافته است، بیان کرد، او نمی­فهمد. شما نمی­توانیدمطالب جبر، آنالیز و هندسه را برای کسی که اعداد و ریاضیّات نخوانده است، تبیین کنید.

ما مخلوقیم و حضرت حقّ خالق است. لاجرم خالق باید هم­نوع مخلوق را برای مخلوق خلق کند. «مِثلُکُم» در «قُلْ إِنَّما أَنَا بَشَرٌمِثْلُکُمْ»  یعنی بدانید صفات الهی در منِ پیامبر است.

یک عدّه مثل اهل جماعت این آیه را این­گونه تعبیر کردند که پیغمبر هم مثل ما بود، «مَن ماتَ مات» و...، در حالی که این­طور نیست. چون ما قوّه درک حقیقت مسائل را بما هی حقیقت نداریم، لاجرم آن حقیقت، نازله شده است.

 تمام آنچه مربوط به شناخت حضرت حقّ در عالم است، نازله است، نه حقیقت - این یک کد مهم است - لذا ما هیچ حقیقتی در عالم نداریم، چون حقیقت، ردیف می­خواهد و کسی ردیف خدا نیست، «قُل هُوَ اللّهُ أحَد».

پس کلّ اصول دین در وجود مقدّس آقاست؛ یعنی اگر شما عدل پروردگار عالم را هم بخواهید ببینید، تجسّم آن در وجود مقدّس آقاست و به هیچ طریق دیگری نمی­توانیدعدل پروردگار عالم را بیان کنید.